Strona:Leblanc - Straszliwe zdarzenie.djvu/78

Mary”, statku, którym jechała miss Bakefield, a który onegdaj zatonął. Podobno morze wyrzuciło go na nowy ląd. Miss Bakefield podobno zgubiła tam minjaturę.
 — Tak jest istotnie, rzekł Szymon rozmyślając — o to jej chodzi. Ale dlaczego służąca nie doręczyła mi listu! Nie powinna była oddawać go nikomu.
 — Dlaczegóż miałaby nie wierzyć jego słowom?
 — Jakto! Oddawać pierwszemu lepszemu!
 — Ależ ona go znała.
 — Znała tego człowieka?
 — Owszem, widywała go w domu u lorda Bakefield... To stały bywalec.
 — Więc może wymienić jego nazwisko?
 — Może... i powiedziała mi.
 — Jak się nazywa?
 — Nazywa się Rolleston.
 Szymon skoczył na równe nogi, wołając:
 — Rolleston! Ależ to niemożliwe! Rolleston! To szaleństwo chyba! Jakże on wygląda, ten człowiek?
 — Człowiek, którego widziałem ja i służąca, jest wysokiego wzrostu, co mu pozwala opanowywać swe ofiary, rzucać się na nie z góry i uderzać je poprzez głowę w kark lub plecy. Jest on chudy, nieco pochylony... bardzo blady...
 — Dość! dość! krzyknął Szymon, do głębi poruszony opisem, zgadzającym się z wyglądem osoby Edwarda.
 Dość! Proszę milczeć! Człowiek ten est moim przyjacielem i ręczę za niego jak za siebie samego!... Rolleston miałby być mordercą! Śmieszne gadanie!
 I Szymon zaczął śmiać się nerwowo, podczas gdy Indjanin wciąż spokojny i niewzruszony, ciągnął dalej:
 — Służąca opowiadała mi jeszcze dużo rzeczy, a między niemi szczegół, że Rolleston, wielki amator whisky, uczęszcza do jednego szynku. Wskazówka była dobra. Garson w barze grubo zapłacony przezemnie, opowiedział, iż niedługo przed molem przyjściem był tam Rolleston i zwerbował około pół tuzina