Strona:Leblanc - Zęby tygrysa (1924).djvu/105

—   99   —

gu pięciu minut. Z zegarkiem w ręku. No, w dwie minuty...
 — Ależ szefie! — bełkotał zmieszany Mazeroux.
 — Co? Trzeba ci gwałtem wydobywać z ust słowa? Prędzej! Słucham! Idzie o tego osobnika z hebanową laską... Czy tak? Idzie o tego człowieka, którego widziano w kawiarni na Pont-Neuf w dniu zamordowania inspektora Verota?
 — Tak... istotnie...
 — Czy wykryłeś jakie ślady?
 — Tak jest.
 — Dobrze! Mów zatem! Zobaczymy!
 — Otóż, szefie, widział go nietyiko garson z owej kawiarni, ale także inny gość, którego odnalazłem. Wyszedł on z kawiarni prawie jednocześnie z tamtym i na ulicy słyszał, jak ów nieznajomy zapytywał jakiegoś przechodnia, gdzie jest najbliższa stacya samochodów, z której udać się można do Neuilly.
 — Wybornie! I w Neuilly, myszkując na prawo i lewo, wykryłeś owego jegomościa?
 — Dowiedziałem się nawet, jak się nazywa: Hubert Lautier, ulica Roule. Niestety jednak, czmychnął on przed sześciu miesiącami, pozostawiając swe mieszkanie i zabierając zeń tylko walizkę.
 — A na poczcie?
 — Byliśmy na poczcie i jeden z urzędników rozpoznał z opisu, o kogo nam idzie. Dowiedzieliśmy się, że zjawia się on tam po niezbyt zresztą obfitą pocztę, składającą się z jednego lub dwóch listów.
 — A poczta jest pod jego nazwiskiem?
 — Pod inicyałami.
 — Możesz sobie je przypomnieć?
 — Owszem: B. R. W. 8.
 — To wszystko?
 — Z mej strony wszystko, ale jednemu z moich kolegów udało się ustalić, że indywiduum, ubierające się podobnie, jak poszukiwana jednostka, wyszło wieczorem dnia, poprzedzającego mord podwójny, ze stacyi Auteuil, co miało nastąpić około trzy na dwunasta i zwróciło się w kierunku Ranelagh. Przypomina pan sobie bytność pani Fauville w tej dzielnicy o tej samej porze. I przy-