Strona:Leblanc - Zęby tygrysa (1924).djvu/108

—   102   —

drans czasu osiągnął bulwar Suchet i prawie natychmiast znalazł się w pobliżu domu, w którym inżynier Fauville wraz z synem zostali zamordowani. Znalazłszy się wprost tego domu, wszedł na wały fortyfikacyjne i stał tam bez ruchu przez kilka minut, zwrócony twarzą do fasady domu. Następnie, kontynuując swą wycieczkę, doszedł do ulicy Muette i zapuścił się w ciemności lasku Bulońskiego.
 — Do dzieła, a śmiało! — rzucił Perenna, przyspieszając kroku.
 Mazeroux jednak powstrzymał go.
 — Co pan chcesz czynić?
 — Jakto co? Chwyćmy go za gardło! Nas jest dwóch i chwila dogodna!
 — Nie pomyślał szef o jednej rzeczy...
 — O czem?
 — Że nie można aresztować nikogo bez rozkazu.
 — Bez rozkazu?! Bandytę, jedynego w swoim rodzaju! Zbrodniarza! Czegóż ci jeszcze potrzeba?
 — Tego, czego nie posiadam.
 — Więc czego?
 — Rozkazu aresztowania. Nie otrzymałem go dotychczas.
 Mazeroux mówił to z takiem przekonaniem, że don Luis Perenna wybuchnął śmiechem.
 — Nie masz rozkazu? Biednyś! Dobrze, zaraz zobaczysz, czy będę potrzebował rozkazu.
 — Nic nie zobaczę! — wykrzyknął Mazeroux, czepiając się ubrania Perenny. — Szef nie tknie tego człowieka!
 — Ależ, szczycie doskonałości! — rzekł don Luis zrozpaczony. — Jeżeli pominiemy tak świetną okazyę, to czyż go potem znajdziemy?
 — Z łatwością! On wraca do swego mieszkania. Uprzedzę komisarza policyi. Zatelefonuję do prefektury i jutro rano...
 — A jeżeli ptaszek nam czmychnie z gniazdka?
 — Nie mam rozkazu.
 — Chcesz, żebym ci go napisał, idyoto?!
 Ale don Luis zapanował nad swym gniewem. Czuł dobrze, że wszystkie jego argumenty rozbijają się o opór brygadyera i że Mazeroux będzie gotów stanąć w obronie zbrodniarza przeciw