Strona:Leblanc - Zęby tygrysa (1924).djvu/15

—   9   —

 — Dziesięć minut po piątej. Powiedz pan odźwiernemu, aby sprowadził tych panów... Lecz zaraz...
 Pan Desmalions zawahał się chwilę.
 Przeglądając papiery, znalazł list Verota. Była to wielka, żółta koperta handlowa, w rogu której znajdował się napis: „Cafe du Pont-Neuf”.
 Sekretarz rozumował:
 — Biorąc pod uwagę nieobecność Verota i słowa, które do mnie mówił, uważam za pilne, panie prefekcie, ażeby pan zapoznał się z treścią tego listu.
 Pan Desmalions zastanowił się.
 — Tak jest, ma pan może racyę.
 Prefekt po chwili zastanowienia ujął sztylet i przeciął szybko kopertę.
 — Ach to jest zastanawiające! — wykrzyknął.
 — Co zawiera ta koperta, panie prefekcie?
 — Co? Zechciej pan spojrzeć... Kartkę czystego papieru! Oto wszystko...
 — Niemożliwe!
 — Proszę popatrzeć, zwykły arkusik papieru, złożony we czworo. Poza tem ani jednego słowa!
 — A jednak Verot oświadczył mi, że w liście tym zakomunikował wszystko, co wie o całej sprawie.
 — Tak panu powiedział, ale pan sam widzi... Zaprawdę, gdybym nie znał inspektora Verota, to sądziłbym, że żartuje.
 — Roztargnienie, panie prefekcie i nic więcej.
 — Zapewne, że roztargnienie, które jednak dziwi mnie z jego strony. Nie pora na roztargnienia, kiedy idzie o życie dwóch osób. Bo zapowiedział on wszak panu, że na noc dzisiejszą planowane jest popełnianie podwójnego morderstwa.
 — Tak, panie prefekcie. Na noc dzisiejszą i to w warunkach szczególnie okropnych, szatańskich, jak się Verot wyraził...
 Pan Desmalions począł spacerować po pokoju, założywszy ręce z tyłu. Po chwili zatrzymał się przed małym stolikiem.
 — Co to za pakiet, który jest do mnie tak osobliwie adresowany: „Panu prefektowi policyi... Otworzyć w razie wypadku“...