Strona:Leblanc - Zęby tygrysa (1924).djvu/286

—   280   —

cowi i nie przedstawiała już dlań interesu. To, co nie znalazło wyjaśnienia w tych wynurzeniach, znajdzie się w zeznaniach pani Fauville, Florentyny Levasseur i Gastona Sauveranda.
 Więzienie Saint-Lazare... Stare, brudne więzienie, którego nie tknęła jeszcze miotła.
 Prefekt wyskoczył z samochodu.
 Bramę natychmiast otwarto.
 — Czy jest dyrektor? — zapytał odźwiernego. — Prędko, niechaj go zawołają. Sprawa nie cierpiącą zwłoki.
 W podnieceniu swem jednak, nie będąc w stanie wyczekiwać, zwrócił się ku kuluarom, wiodącym do szpitala więziennego i na pierwszem piętrze natknął się właśnie na dyrektora.
 — Pani Fauville? — zapytał bez żadnych wstępów. — Chcę się z nią widzieć.
 Zdrętwiał nagle, spostrzegłszy zdumioną minę dyrektora.
 — Co? Co się stało? Co panu jest? — zapytał.
 — Jakto, panie prefekcie — odrzekł funkcyonaryusz więzienny — pan nic nie wie? Wszak telefonowałem już do prefektury...
 — Mów pan więc... Co? Co się stało?
 — Pani Fauville dziś rano umarła... Udało się jej wreszcie odebrać sobie życie...
 Pan Desmalions ujął pod rękę dyrektora i pobiegł do sal szpitalnych, dokąd w ślad za nim udali się Perenna i Mazeroux. W jednym z pokoików szpitalnych ujrzeli panią Fauville rozciągniętą na łóżku, martwą...
 Sine plamy znaczyły jej twarz i ramiona, podobne do tych, jakie widziano już na ciele inspektora Verola, Hipolita Fauville’a i jego syna Edmunda.
 Poruszony do głębi tym strasznym widokiem prefekt rzucił drżącemi usty pytanie:
 — Ale skąd ta trucizna?...
 — Pod jej poduszką znaleziono ten oto flakonik i ten przyrząd do zastrzyknięcia, panie prefekcie — wyjaśnił rzecz dyrektor.
 — Pod jej poduszką? Ale skąd się tam to wzięło? Kto jej tę truciznę doręczył?
 — Nie wiemy, panie prefekcie.
 Pan Desmalions obrzucił wzrokiem don Luisa.