Strona:Leblanc - Zęby tygrysa (1924).djvu/30

—   24   —

ciemne plamy... Ten lekarz... Rzecz to wymagająca zbadania...
 I jakby wbrew woli, zwracając się do Perenny, zapytał:
 — Według pana istnieje bezwątpienia związek pomiędzy... ewentualną zbrodnią i testamentem Morningtona?
 — Tego nie twierdzę. Trzebaby w takim razie przypuścić, że ktoś znał treść testamentu. Czy nie sądzi pan, panie Lepertuis, że tak istotnie było?
 — Nie przypuszczam tego, albowiem pan Mornington działał z wielką przezornością.
 — A czy nie można zrobić przypuszczenia, że ktoś dopuścił się niedyskrecyi w tym czasie, kiedy testament znajdował się w pańskiem opracowaniu?
 — Któżby mógł się tego dopuścić? Ja sam opracowywałem testament i ja tylko posiadam klucz od kasy, w której co wieczór składam dokumenty podobnej wagi.
 — Czy kasa ta nie stała się w tym czasie przedmiotem włamania?
 — Nie.
 — Czy widział się pan wówczas z Morningtonem w godzinach porannych?
 — Tak. Było to w czwartek rano.
 — Co pan robił z testamentem tego dnia do wieczora, aż do chwili, kiedy umieściłeś go pod kluczem?
 — Prawdopodobnie umieściłem go w podręcznej skrytce.
 — I nikt tej skrytki nie usiłował otworzyć?
 Pan Lepertuis zdawał się być zaskoczony tem pytaniem.
 — A zatem? — naglił Perenna.
 — Tak... przypominam sobie... Było istotnie coś takiego... tego samego dnia... we czwartek...
 — Jest pan tego pewny?
 — Najpewniejszy. Gdy powróciłem po śniadaniu do domu, skonstatowałem, że szuflada nie była zamknięta na klucz. A jednak nie mam najmniejszej wątpliwości, że ją zamknąłem. Na razie nie przywiązywałem do tego wypadku większego znaczenia. Dzisiaj jednak rozumiem... rozumiem...