Strona:Leblanc - Zęby tygrysa (1924).djvu/60

—   54   —

śmierć przy pomocy piekielnie zatrutej igły, zadano im śmierć obu tak, jak to uczyniono z inspektorem Verotem, jak to uczyniono z Ameryrykaninem Morningtonem!...
 — Ażeby to pioruny!... — powtórzył jeszcze Mazeroux. — I warto było czuwać nad nimi, warto było czynić tyle przygotowań, aby tych nieszczęśników ocalić od śmierci?
 Był w tych słowach wyrzut pod adresem Perenny, który to zrozumiał i... potwierdził:
 — Masz racyę, Mazeroux — powiedział. — Nie stałem na wysokości zadania.
 — Ja tembardziej, szefie.
 — Ty?... ty?... Ty zajmowałeś się tą sprawą dopiero od wczorajszego wieczoru...
 — I pan także...
 — Tak, przyznaję, od wczorajszego wieczoru, podczas gdy oni przygotowywali się do zbrodni od całych tygodni... Zawsze jednak oni wydarli im życie, choć ja tu byłem... Ja, Lupin!... Mord został dokonany w moich oczach, a ja nic nie widziałem... Nic... Czy to możliwe?!...
 Perenna odsłonił kołdrę i wskazał widniejący na ramieniu ślad ukłócia.
 — To samo piętno śmierci, które widzieliśmy u ojca. — rzekł. — Dziecko to nie cierpiało zdaje się więcej, niż ojciec. Biedny chłopiec! Jakież nieszczęście spotyka jego matkę!
 Brygadyer płakał z wściekłości i żalu, powtarzając wciąż:
 — Ażeby to pioruny!... pioruny!...
 — Mazeroux, pomścimy się, co?
 — Czyż potrzeba to mówić? Pomścimy się w dwójnasób.
 — Raz wystarczy, Mazeroux. Raz, ale dobrze!
 — Ach, przysięgam!
 — Dobrze, przysięgnijmy, że te dwie ofiary będą pomszczone. Przysięgnijmy, że nie spoczniemy, dopóki mordercy Hipolita Fauville’a i jego syna nie zostaną należycie ukarani.
 — Przysięgam na zbawienie wieczne!
 — Dobrze — rzekł Perenna.— A teraz do dzieła! Idź natychmiast zatelefonować do prefektury policyi o tem, co zaszło. Jestem pewien, że prefekt