Strona:Leblanc - Zęby tygrysa (1924).djvu/74

—   68   —

darzeń ostatniej nocy, na skutek której pan Desmalions zastanowił się przez chwilę, poczem rzekł:
 — Jest tu punkt jeden, w kwestyi którego potrzebujemy pewnych wyjaśnień. Gdy pan mianowicie wszedł dzisiaj o w pół do trzeciej rano do tego pokoju i zajął miejsce obok pana Fauville’e, czy nic nie wskazywało panu wtedy na to, iż on już nie żyje?
 — Nie, panie prefekcie. W przeciwnym razie brygadyer Mazeroux i ja podnieślibyśmy alarm.
 — Czy brama w ogrodzie była zamknięta?
 — Była zamknięta, albowiem o godzinie siódmej rano musieliśmy ją otwierać.
 — Czem?
 — Kluczem, który się tu znajdował.
 — A w jaki sposób zbrodniarze, którzy wtargnęli tu z zewnątrz, byli w stanie ją otworzyć?
 — Przy pomocy podrobionego klucza.
 — Czy posiada pan jaki dowód, który pozwalałby panu wnosić, że brama była otwarta kluczem podrobionym?
 — Nie, panie prefekcie.
 — A zatem aż do wynalezienia na to dowodu musimy przypuszczać, że brama ogrodu nie mogła być otwarta zzewnątrz i że złoczyńca znajdował się wewnątrz.
 — Ależ wewnątrz, panie prefekcie, znajdował się tylko brygadyer Mazeroux i ja.
 Po tej odpowiedzi nastąpiło wymowne milczenie, któremu właściwy charakter nadały następujące słowa prefekta:
 — Czy pan nie zmrużył oczu tej nocy?
 — Owszem, zasnąłem nad ranem.
 — Przedtem nie spał pan, kiedyś się pan znajdował w korytarzu?
 — Nie.
 — A brygadyer Mazeroux?
 Don Luis zawahał się chwilę, ale czyż mógł przypuszczać, że uczciwy i skrupulatny Mazeroux postąpiłby niezgodnie ze swojem sumieniem?
 Odpowiedź zatem Perenny brzmiała:
 — Brygadyer Mazeroux zasnął w fortelu i zbudził się dopiero w dwie godziny później, w chwili powrotu pani Fauville.