Strona:Leblanc - Zęby tygrysa (1926).djvu/11

może to i lepiej. Spodziewam się, że ambasador Stanów Zjednoczonych nie fatygował się osobiście?
 — Nie, panie prefekcie, zastępuje go sekretarz ambasady.
 — Czy ma pan karty tych panów?
 — Oto są.
 Prefekt policji wziął podane sobie karty i przeczytał:
 Archibald Brigth, pierwszy sekretarz ambasady Stanów Zjednoczonych.
 Mecenas Lepertuis, notarjusz.
 Juan Caceres, attache amabasady peruwiańskiej.
 Major hr. d‘Astrignac, dymisjonowany..
 Piąta karta nie miała żadnych tytułów ani odznak, nosiła tylko imię i nazwisko:
 Don Luis Perenna.
 — Tego mam wielką chęć poznać, — rzekł p. Demalion. — Niezmiernie interesująca postać!... Czytał pan sprawozdanie „Legion etrangere“?
 — Czytałem, panie prefekcie i przyznaję, że i mnie ten pan bardzo zaciekawia...
 — Co to za odwaga! Nieprawdaż? Wprost jakiś bohaterski szaleniec! A przy tem to nazwisko „Arsene Lupin“, które mu nadali koledzy w uznaniu jego zdumiewającej wyższości... Wiele to czasu upłynęło od śmierci Arsene Łupin?
 — Dwa lata przed wojną, panie prefekcie, znaleziono trupa jego i pani Kesselbach pod gruzami spalonego szaletu, w pobliżu Luksemburskiej granicy. Dochodzenia śledcze dowiodły, że to on udusił panią Kesselbach, której potworne zbrodnie wyszły następnie na jaw, poczem podpalił szalet i powiesił się.
 — Koniec godny tak nikczemnej kreatury —