Strona:Leblanc - Zęby tygrysa (1926).djvu/156

 Po południu udał się samochodem do willi przy bulwarze Suchet, żeby tam z rozkazu prefekta, razem z Mazeroux robić dalsze poszukiwania, które zresztą pozostały bez rezultatu.
 Była już szósta, kiedy wrócił. Zjadł obiad w towarzystwie sierżanta Mazeroux. Wieczorem, chcąc jeszcze zbadać mieszkanie człowieka o hebanowej lasce, pojechał wraz z Mazeroux na bulwar Richard-Wallace.
 Przejechali Sekwanę i jechali jej prawym brzegiem.
 — Prędzej — zawołał Perenna do szofera.
 — Nie cierpię powolnej jazdy.
 — Przewróci się pan niechybnie, dziś albo jutro — zauważył Mazeroux.
 — Wypadki zdarzają się tylko głupcom — odparł Perenna lekceważąco.
 Przejeżdżali właśnie plac de l‘Alma. Samochód zwrócił na lewo.
 — Jedź prosto przez plac Trocadero — krzyknął don Luis.
 Samochód zawrócił we wskazanym kierunku, lecz nagle zatoczył się raz i drugi w pełnym biegu, wjechał na chodnik, uderzył o drzewo i przewrócił się.
 W parę sekund kilkunastu przechodniowi nadbiegło. Rozbito okno, żeby otworzyć drzwiczki. Don Luis ukazał się pierwszy.
 — Nic mi nie jest — zawołał. — A ty Aleksandrze?
 Wydobyto sierżanta trochę potłuczonego lecz bez poważnych ran.
 Tylko szofer, który wypadł z siedzenia, leżał na chodniku z pokrwawioną głową, nie dając znaku życia.