Strona:Leblanc - Złoty trójkąt.djvu/181

 — Oto ona.
 — Poszukaj numeru telefonu doktora Geradeca...
 — Co! doktora Geradeca? —
 Zdziwił się Vacherot. — Ależ pan chyba tego nie mówi na seryo...
 — Dlaczego! Jego klinika jest niedaleko, — a przytem zupełnie izolowana.
 — Wiem o tem. Ale doktor Geradec ma nieszczególną opinię... opowiadają o nim różne takie rzeczy...
 — Nie szkodzi.
 — Czy pan zamierza odjechać, panie Szymonie?
 — Szukaj numeru telefonu dra Geradeca...
 Szymon kazał zatelefonować do kliniki i dowiedział się, że doktor Geradec wyszedł i wróci dopiero o 10-tej przed południem.
 — Tem lepiej — rzekł Szymon — jestem w tej chwili zbyt słaby, aby się tam udać natychmiast... uprzedź, że przybędę o 10-tej....
 — Czy mam pana zaanonsować jako Szymona Diodokisa?
 — Nie — pod mojem prawdziwem nazwiskiem — jako Armanda Belval... Powiedz, że to wypadek nagły... chirurgiczna interwencya konieczna...
 Vacherot wypełnił polecenie, poczem rzekł ze współczuciem:
 — Ach! biedny panie Szymonie... i kto ma sumienie prześladować tak dobrego, tak szlachetnego człowieka... Co się panu stało?...
 — Nie troszcz się o to. Czy moje mieszkanie gotowe?
 — Naturalnie.
 — Chodźmy tam, ale tak, żeby nas nikt nie widział.
 — Zaręczam panu, że nikt nie zobaczy.
 — Spiesz się. Weź rewolwer ze sobą. A czy możesz tak pozostawić te swoją lożę?
 — No... na pięć minut...
 Loża łączyła się długim korytarzem z małym