Strona:Leblanc - Złoty trójkąt.djvu/39

ROZDZIAŁ V.

MĄŻ I ŻONA.

 Wspólnicy drgnęli, jak gdyby przebiegła ich iskra elektryczna. Bourneff się wyprostował.
 — Co, co ty powiadasz?
 — Mówię cztery miliony, to znaczy milion dla każdego z was.
 — Doprawdy? Jesteś pewny? Cztery miliony?
 — Tak jest, cztery miliony.
 Cyfra wydała im się tak wysoką, a propozycja tak nieoczekiwaną, że Bourneff nie mógł się powstrzymać od powiedzenia:
 — W istocie, propozycya przewyższa nasze oczekiwania i doprawdy aż zadziwia mnie twoja hojność...
 — Byłbyś się zadowolnił mniejszą sumą?
 — Rzeczywiście — przyznał Bourneff otwarcie.
 — Na nieszczęście nie mogę dać ci mniej. Ażeby ujść śmierci muszę otworzyć przed tobą mój kufer, a w kufrze tym znajdują się cztery paczki banknotów zawierające cztery miliony.
 — A któż cię zapewni, że wziąwszy pieniądze nie będziemy żądali czegoś więcej?
 — Czegoś więcej? Wyjawienia mojej tajemnicy?
 — Tak jest.
 — Wiecie przecież, że raczej umrę, aniżeli to wyjawię. Cztery miliony to maximum. Chcecie je mieć? Mając te pieniądze w kieszeni, możecie jeszcze umknąć w porę, podczas gdy dalszy pobyt tutaj mógłby was zgubić.
 Argument był tak przekonywujący, że Bourneff nie wdawał się już w dłuższą dyskusyę.