Strona:Leblanc - Złoty trójkąt.djvu/74

 — A dlaczegóżby nie?...
 — Są przecież w tej sprawie trupy... Naprzykład trup pułkownika Fakhi...
 — Samobójstwo...
 — Trup Mustafy, którego musiano odnaleźć w ogrodzie Galliery...
 — Jakaś prywatna zemsta...
 — Śmierć Essaresa...
 — Wypadek...
 — Więc te wszystkie przejawy tej samej siły zbrodniczej — będą traktowane osobno, bez wykazania łączącej ich więzi...
 — Nic nie wskazuje pozornie na to, że coś je łączy ze sobą...
 — Publiczność może będzie innego zdania...
 — Publiczność będzie tego zdania, które my jej nakażemy... Mamy teraz wojnę!...
 — A prasa?
 — Prasa będzie milczała!... Istnieje przecież cenzura...
 — A w razie nowej jakiejś zbrodni?
 — Nowej zbrodni?... Nie widzę powodu do takich przypuszczeń... Główni aktorowie tej afery nie żyją... Co zaś się tyczy komparsów Bourneffa i towarzyszy — to znajdą się oni wkrótce w obozie koncentracyjnym... Miliony zaś należą się Francyi...
 Patrycyusz Belval pokręcił głową z powątpiewaniem.
 — A pani Essares, panie sędzio?... Nie możemy lekceważyć tak wyraźnych pogróżek jej męża...
 — On już nie żyje...
 — Ale groźby pozostały w mocy. Stary Szymon potwierdzi to.
 — Szymon jest napół obłąkany...
 — Właśnie, dlatego — umysł jego zachowuje świadomość niebezpieczeństwa z całą intensywnością... Nie, panie sędzio, walka jeszcze nieskończona... Może ona się dopiero zaczęła...
 — A więc, kapitanie, cóż panu przeszkadza strzedz bezpieczeństwa pani Essares?... Niech pan