również nieuniknienie, jak w przeszłości! one nieuniknienie powstały. Ze zniknięciem klas zniknie niechybnie państwo. Społeczeństwo, które na nową modłę zorganizuje wytwórczość na podstawie wolnej i równej asocjacji wytwórców, odeszle całą państwową maszynę tam, gdze jej się to już należy: do muzeum starożytności obok kądzieli i topora bronzowego“.
Nie często zdarza się spotykać tę cytatę w literaturze, propagandzie i agitacji służącej współczesnej socjal-demokracji. A nawet wtedy, kiedy cytata ta się spotyka, po większej części robi się to niby jak pokłon przed obrazem świętym, t. j. dla oficjalnego wyrażenia hołdu Engelsowi, bez najlżejszej próby wmyślenia się w to, jak szeroki i głęboki rozmach daje się rewolucji przez to „odesłanie całej państwowej maszyny do muzeum starożytności“. Po większej części nie daje się nawet zauważyć zrozumienie tego, co Engels nazywa „maszyną państwową“.
4. „Obumieranie“ państwa i gwałtowna rewolucja.
Słowa Engelsa o „obumieraniu“ państwa cieszą się tak szeroką popularnością, są tak często cytowane, tak wyraziście udawadniają, na czym polega zwykłe fałszowanie marksizmu przez oportunizm, że jest rzeczą konieczną szczegółowo zatrzymać się na nich. Przytaczamy rozumowanie, z którego są one wyjęte:
„Proletarjat ogarnia władzę państwową i przedewszystkiem przekształca środki wytwórczości we własność państwową. Lecz tym samym unicestwia on samego siebie, jako proletarjat; tym samym unicestwia on wszystkie klasowe różnice i klasowe przeciwieństwa, a łącznie z tem i państwo. Istniejącemu w przeszłości i obecnie społeczeństwu, poruszającemu się w klasowych przeciwnościach, państwo było niezbędne, t. j. organizacja klasy eksploatującej dla utrzymania jego zewnętrznych warunków wytwórczości, to znaczy w szczególności dla ujarzmienia klasy wyzyskiwanej w określonych danemi metodami produkcji warunkach ucisku (niewolnictwo, poddaństwo, praca najemna). Państwo było oficjalnym reprezentantem całego społeczeństwa, jego zogniskowaniem w wyraźnej korporacji, lecz było ono takim tylko
