Strona:Lenin-Państwo i rewolucja.djvu/060

góry i od dołu, w kraju całym, w całym centralnym i lokalnym zarządach. Rezultat, objektywnie wzięty w ciągu pół roku 27 lutego — 27 sierpnia 1917 r. niewątpliwy: reformy odłożone, podział posad zrobiony i „błędy“ podziału poprawione przez kilka innych podziałów.
 Lecz im więcej następuje „podziałów“ urzędniczego aparatu między różnemi burżuazyjnemi i drobnomieszczańskiemi partjami (między kadetami, eserami, mieńszewikami — na rosyjskim gruncie), tem jaśniej staje się klasom uciśnionym z proletarjatem na czele ich nieprzejednana wrogość do całego społeczeństwa burżuazyjnego. Stąd wynika niezbędność dla wszystkich burżuazyjnych partji, nawet dla najdemokratyczniejszych i „rewolucyjnie-demokratycznych“, powiększać represje przeciw rewolucyjnemu praletarjatowi, umocniać aparat represji, t. j. tę-że państwową maszynę. Taki bieg wypadków zmusza rewolucję „koncentrować wszystkie siły burzące“ przeciw władzy państwowej, zmusza do uznania za, zadanie nie poprawianie maszyny państwowej, lecz jej zburzenie, zniweczenie.
 Nie rozumowania logiczne, a rzeczywisty rozwój wypadków, żywe doświadczenie 1848 — 1851 lat doprowadziły do tak postawionej kwestji. Do jakiego stopnia Marks trzyma się mocno faktycznego gruntu historycznego doświadczenia, to widać z tego, że w 1852 r. nie stawiał on jeszcze konkretnego pytania, przez co zastąpić tę podlegającą zniszczeniu maszynę państwową. Doświadczenie nie dawało jeszcze wtedy materjału dla takiej kwestji, wysuniętej przez historję na porządek dzienny później, w 1871 r. W 1852 r. ze ścisłością przyrodniczo-historycznej obserwacji można było tylko konstatować, że rewolucja proletarjacka zbliżyła się do zadania „zogniskowania wszystkich sił burzenia“ przeciw władzy państwowej, do zadania „złamania“ maszyny państwowej.
 Tu może powstać wątpliwość, czy prawomocnym jest uogólnienie doświadczenia, obserwacji i wnioskowania Marksa, przeniesienie ich na teren szerszy, aniżeli historja Francji w ciągu 3 lat, 1848 — 1851? Dla rozważenia tego pytania przypominamy z początku jedną uwagę Engelsa, a następnie przejdziemy do danych faktycznych.
 ...„Francja, — pisał Engels w przedmowie do 3 wydania „18 Brumaira“, — Francja jest to kraj, w którym historyczna walka