Dla należytej oceny koncepcji socjalno-politycznej, uzasadnionej w pracy Lenina jest rzeczą niezbędną zapoznanie się z polityką praktyczną prowadzoną przez niego, oraz jego zwolenników. Nie chodzi tu o szczegóły, lecz o główne wytyczne tej polityki. Najważniejszymi jej przejawami były: 1) reforma agrarna, 2) przemysłowa, 3) finansowa, 4) organizacja państwowa, 5) polityka narodowościowa na terytorjum dawnej Rosji, 6) polityka międzynarodowa.
Bolszewicy posiadali własny program agrarny, różny od programu socjalistów-rewolucjonistów oraz mieńszewdików. Polegał on na upaństwowieniu ziemi i oddaniu jej dla użytkowania ludowi, to znaczy poszczególnym gospodarzom. Bolszewicy, jak wogóle socjalni demokraci, zwalczali program agrarny socjalistów-rewolucjonistów, polegający na utrzymaniu gminnego władania ziemią i periodycznych podziałów, dążących do wyrównywania pomiędzy włościanami uprawianych przez nich gruntów. Nie mogąc tu wchodzić, dla braku miejsca, w różne szczegóły programów agrarnych zaznaczę tylko, że programy socjalno-demokratyczne dążyły do nadania ziemi włościanom, ale nie do jej socjalizacji...
Program mieńszewików (Masłowa) był najlepiej opracowany i dążył do t. z. municypalizacji, czyli do oddania ziemi ziemstwom, a więc organom samorządu powiatowego i gubernialnego, które miały wydzielać grunta do użytkowania włościanom.
Mieńszewicy pragnęli utrzymać wyższą kulturę rolną, tam gdzie ona istniała rzeczywiście i gotowi byli, przez czas jakiś, bliżej nie
