ku dziejowego. któryby był tak mało twórczy, jak druga rewolucja rosyjska.
Bolszewizm okazał się również jałowym w polityce zagranicznej, jak i w wewnętrznej. Silną jego stroną było> niewątpliwie to, że pragnął pokoju. Przystępował jednak do niego nieszczerze. Z jednej strony zawierał pokój, z drugiej zaś robił wszystko, aby wywołać rewolucję w państwach, z którymi niby się godził.
W sprawie tej zdania bolszewików były podzielone. Trocki dążył jawnie do tego, aby wywołać rewolucję w całej Europie, łudząc się, że, nawet przy obecnych warunkach, jest ona możliwą. Lenin odnosił się do tych planów bardziej sceptycznie. W każdym razie nie przeciwdziałał im. Wysuwając zasadę samookreślenia się narodów — bolszewicy nie umieli jej sprecyzować należycie. Istotnie, jak pojmować to samookreślenie się? Czy samookreślać się mają większe, czy mniejsze jednostki terytorjalne? Gminy, powiaty, czy też gubernje? A przecież od odpowiedzi na te pytania zależy niewątpliwie wynik samookreślenia się. Weźmy pierwszy lepszy przykład — Białoruś. Samookreślenie się gubernji, powiatów i gmin da inne zupełnie wyniki.
Zapatrzeni w rewolucję socjalną, u siebie i obcych, w pierwszą socjalistyczną i drugą komunistyczną fazę rozwoju — bolszewicy stoją bezbronni wobec współczesnych, przez życie wysuniętych, zagadnień. Uzyskawszy władzę, nie umieją należytego z niej zrobić użytku. W rezultacie nie osiągną ani pierwszego, ani tym mniej drugiego okresu przewrotu socjalnego.
Bolszewicy zamiast wzmocnić, jak tego żąda marksizm, siły wytwórcze — osłabili je znacznie. Zamiast stworzyć jakąś żywotną organizację polityczną, doprowadzili państwo do chaosu, z którego nie może wyjść; zamiast zorganizować masy i przygotować je do wyższych form współżycia — zdemoralizowali je, rozbestwili i ogłupili przez demogogję; zamiast podniesienia dobrobytu mas — przez fałszywą politykę ekonomiczną — doprowadzili przemysł do ruiny, a rolnictwo do zastoju: zamiast poprawienia organizacji administracyjnej, aprowizacji i t. p. pogorszyli je. Taki jest bilans działalności bolszewików. Praktyka ich nie jest, jak widzimy lepszą od ich teorji. To też eksperymenty bolszewickie tu i tam mogą wywołać chęć do naśladowania ich, wśród żywiołów niewyrobionych — nie
Strona:Lenin-Państwo i rewolucja.djvu/145
Ta strona została przepisana.