Strona:Lenin - O religii i kościele.djvu/65

narzędzia pracy (fabryki, maszyny itd.) znajdują się w posiadaniu pojedyńczych kapitalistów.
 53. Katorga — tak nazywano w Rosji carskiej ciężkie więzienie.
 54. Klasa — warstwa społeczna, składająca się z ludzi, zajmujących jednakowe stanowisko w wytwórczości (produkcji); tak naprzykład robotnicy tworzą jedną klasę, klasę proletarjuszy, zaś ludzie, któ-rzy posiadają fabryki, tworzą inną klasę, klasę burżuazji, klasę posiadaczy. Pomiędzy dwiema temi klasami znajdują się klasy pośrednie. Walka klasowa — stale istnieje pomiędzy temi klasami, ponieważ jedna z nich jest uciskaną, a druga — uciskającą. Walka klasowa zniknie tylko przy komunizmie. Podkład klasowy — w ten sposób mówi się poto, ażeby wskazać na ten fakt, że podstawą każdego zjawiska społecznego, choćby posiadało ono nawet najbardziej „duchowy” charakter (naprzykład religja, nauka, sztuka), jest zawsze ten lub inny interes klasowy. Naprzykład księża głoszą „pokorę chrześćjańską” dlatego, że wymaga tego ich interes, ażeby łatwiej można było „strzyc” pokorne „owieczki”.
 55. Klerykalizm — wszystko, co dąży do rozszerzenia wpływów kościoła na wszystkie sprawy w państwie i wogóle do powiększenia sił i bogactw kościoła.
 56. Komunizm — ustrój społeczny, przy którym wszyscy pracują, wszystkie bogactwa należą do całego społeczeństwa i niema własności prywatnej na środki wytwarzania, to jest na ziemię, fabryki, kopalnie