Strona:Lenin - O związkach zawodowych.djvu/8

 ...Nie może być również mowy o żadnej „zasadnicze zmianie praktycznej działalności“ zachodnio-europejskich partji robotniczych. Wbrew autorom „Credo“ wielkie znaczenie walki ekonomicznej proletarjatu i konieczność tej walki były uznane przez marksizm od samego początku. Jeszcze w czwartym lat dziesiątku Marks i Engiels polemizowali z socjalistami utopijnemi, nieuznającemi znaczenia tej walki.
 Kiedy w 20 lat prawie potym zostało zorganizowane Międzynarodowe Towarzystwo Robotników, sprawa znaczenia robotniczych związków zawodowych oraz walki ekonomicznej była podjęta na pierwszym kongresie w Gienewie w 1886 r. Rezolucja tego Kongresu dokładnie określa znaczenie walki ekonomicznej, ostrzegając socjalistów i robotników z jednej strony przed wyolbrzymianiem znaczenia jej (rzucającym się w owym czasie w oczy wśród robotników angielskich) — z drugiej zaś strony przed niedocenianiem jej roli (co można było zauważyć wśród francuzów i niemców, a szczególniej lasalczyków). Uchwała uznała robotnicze związki zawodowe nietylko za zjawisko uprawnione, ale i konieczne w okresie kapitalistycznym; — uznała je za czynnik niezmiernej wagi dla organizowania klasy robotniczej w jej codziennej walce z kapitałem i dla sprawy zniesienia pracy najemnej. Uchwała stwierdziła, że zawodowe związki robotnicze nie powinny ograniczać swej uwagi wyłącznie „do walki bezpośredniej z kapitałem“; nie powinny stać na uboczu od całokształtu politycznego i społecznego ruchu robotniczego, związki nie powinny „zwężać“ swych celów, a powinny dążyć do ogólnego wyzwolenia miljonów ludu pracującego. Od tego czasu w partjach robotniczych różnych krajów nieraz powstawała i nie raz, oczywiście, będzie jeszcze powstawać kwestja, czy nie należy w danej chwili zwrócić nieco więcej lub nieco mniej uwagi na ekonomiczną lub polityczną walkę proletarjatu; ale ogólna i zasadnicza sprawa i w tej chwili przedstawia się tak, jak ją ujął marksizm. Przekonanie, iż jednolita walka klasowa powinna łączyć walkę polityczną i ekonomiczną, stanowi ciało i krew międzynarodowej socjaldemokracji. Doświadczenie historyczne niezbicie stwierdza jednak, że brak