Strona:Lenin - Pamięci Hercena; O dumie narodowej Wielkorusów.djvu/5

Od Wydawnictwa

 Oddajemy w ręce czytelnika polskiego dwie popularne prace Włodzimierza Lenina — w przekonaniu, że zaznajomienie się z nimi może odegrać pozytywną rolę w rewizji wielu, pokutujących jeszcze w naszym społeczeństwie mylnych poglądów, w przezwyciężeniu tradycyjnych, uwarunkowanych przez historię, uprzedzeń, które — podtrzymywane, potęgowane i wykorzystywane przez reakcję — wciąż jeszcze utrudniają niejednemu Polakowi trzeźwe, objektywne spojrzenie na nową Rosję.
 Prace Lenina o Hercenie i o rosyjskiej „dumie narodowej“ pisane były w okresie, gdy najlepsza, najbardziej postępowa, najrzetelniej patriotyczna część społeczeństwa rosyjskiego toczyła pod przewodem klasy robotniczej bohaterską, ofiarną walkę z caratem i nawiązując do wielkich, rewolucyjnych tradycyj rosyjskiego ruchu wolnościowego w XIX stuleciu, wykuwała podstawy ideowe nowej Rosji — „wolnej i niepodległej, samodzielnej, demokratycznej, republikańskiej, dumnej“ — jaką zapowiadał, o jaką walczył Lenin — „opierającej swe stosunki z sąsiadami na ludzkich zasadach równości, nie zaś na poniżającej wielki naród poddańczej zasadzie przywilejów“.
 W swej walce z caratem prekursorzy tej nowej Rosji, wielcy rewolucjoniści od Hercena do Lenina, sformułowali zasady prawdziwego patriotyzmu, który nie ma nic wspólnego z szowinistyczną nienawiścią do innych narodów, z zaborczą żądzą podbojów, ale płynąc z głębokiej miłości do własnego narodu, z wierności swojej ojczyźnie, z przywiązania do swej narodowej kultury, z umiłowania mowy ojczystej, szanuje niepodległość innych narodów, ich prawo do swobodnego decydowania o swoim losie. Dlatego to, co pisze Lenin o patriotyzmie rosyjskim, o „dumie narodowej Wielkorusów“, posiada walor ogólnoludzki, jest prawdziwe w każdym kraju, stwarza jedynie realną podstawę demokratycznego współżycia narodów w myśl zasady „wolni z wolnymi, równi z równymi“.