Strona:Lenin Postscriptum.djvu/11

akuszerek i trucicielek, głupie, ponure sekciarstwo, udrękę chłopa, niewolę kobiety, nielitościwą dłoń pana, „knut“ gubernatora i policji.“
 Zapewniam p. Skiwskiego, że kto zna Rosję, ten potwierdzi, że dość było jednego lata, spędzonego nie we dworze, lecz wśród ludu, aby zrozumieć ową „Rosję świętą!“ Co do mnie, to będąc chłopakiem 8-letnim, we wsi Załużje (gub. Pskowskiej) widziałem modły do Peruna, orgję biczujących się sekciarzy — Chłystów, zgwałcenie niemowy i praktykę znachorki nad dziewczyną w ciąży. Tę szkołę rosyjskiej rzeczywistości przeszedłem przez jedno lato i opisałem to znacznie później, a mianowicie w r. 1908 w miesięczniku petersburskim „Nowyj Żurnał dla wsiech“, w powieści „Perunowo uroczyszcze“.
 Treść niektórych zasadniczych rozmów Lenina z bratem i materjały do stosunku pomiędzy nimi znaleźć można we „Wspomnieniach“ Krupskiej (Bibljoteka „Prożektor“, Moskwa, 1925, str. 9).
 Kogoś obraził „nieprawdopodobny“ opis mój dotyczący sfałszowania przez małego Uljanowa kości do gry; wspomina o tym wypadku też Isaak don Lévine (l. c., str. 14), lecz cóż znaczy tak drobne fałszerstwo chłopca, gdy dorosły Lenin fałszował pieniądze, kartki do głosowania, zagarniał nienależące do niego sumy partyjne, o czem pisał w r. 1916 „Grażdanin“ (N. 68) na podstawie doniesień Hartinga i o czem można znaleźć wzmianki we wspomnieniach Abramowicza o Leninie, w cytowanej książce Lévine’a na str. 38 i t. d.
 Wrażenia i myśli Lenina z powodu skazania na śmierć brata jego Aleksandra są zupełnie udokumentowane wspomnieniami Krupskiej, l. c., str. 9 i Zinowjewa (Lenin, Gosud. Izdat., Leningrad, 1925, str. 7) oraz René Fuelloep-Millera (Lenin i Gandhi, Lwów, 1929, str. 55).
 Dwóch krytyków, którzy widocznie nie przeczytali mojej książki do końca, zarzuca mi, że widzę w Leninie tylko mściciela powieszonego brata.
 Skąd ci panowie to wzięli — nie wiem!
 Zdaje się, że pomieszali oni trzech autorów.
 R. F. Miller istotnie na str. 55 pisze, że Lenin od czasu stracenia brata „stał się nieubłaganym wrogiem caryzmu“