Strona:Leon Wachholz - Wojna a zbrodnia.djvu/15

umysłowego wzmagała się pokaźnie z roku na rok. Wzrost liczby badań stanu umysłowego przedstawia się jeszcze wymowniej w zestawieniu procentowem w stosunku do wszystkich badań sądowo-lekarskich, podjętych w tym okresie czasu; badania te stanowiły od 1913 do 1920 roku 9 — 11 — 12 — 12 — 20 — 25 — 23 i 26% wszystkich badań sądowo-lekarskich.
 Osoby umysłowo chore mogą się stać niebezpiecznemi dla otoczenia, jednak szczegół ten nie dowodzi, aby choroba umysłowa miała być jedynem lub choćby najczęstszem źródłem przestępstwa. Między umysłowo chorymi, pomieszczonymi w zakładzie leczniczym, znajdą się tylko nieliczni chorzy z przeszłością występną. Mimo, iż liczba badań stanu umysłowego wzrasta w sądach karnych z roku na rok i mimo, że wzrosła ona w sądzie krakowskim w latach wojennych w stopniu wyższym wskutek tego, że władze wojskowe wydalały z wojska przestępców jako osoby umysłowo chore, poczem ci, stanąwszy przed sądem cywilnym pod zarzutem nowych przestępstw, musieli być badani psychiatrycznie jako uznani w wojsku za obłąkanych, to przecież liczba badań stanu umysłowego przestępców jest nieznaczna w stosunku do ogólnej liczby przestępców, których sądzono w sądzie okręgowym w Krakowie od 1913 do 1920. Na 46.991 bowiem przestępstw, sądzonych w tym czasie (conajmniej z tą samą liczbą przestępców), dokonano 761 badań stanu umysłowego, czyli poddano badaniu temu zaledwie 1⋅6% wszystkich przestępców, przeciw którym wdrożono dochodzenia. Z 761 badań posiadamy dokładne zapiski o 718, a zapisków tych wynika, że badanie stwierdziło zaburzenie umysłu u 536 osób (u 74% badanych), tj. u 433 mężczyzn i 102 kobiet. U 74% badanych mężczyzn i u 90% badanych kobiet stwierdzono zaburzenie umysłu, przytem nie zawsze w takiej postaci i w takiem nasileniu, żeby było można wykluczyć u badanych w zupełności ich odpowiedzialność karną, Postacie chorobowe, które stwierdzono u badanych, a które wykluczały ich odpowiedzialność karną, przedstawiają co do swej częstości następujący szereg malejący: wrodzone upośledzenie rozwoju umysłowego (idjotyzm i matołectwo), otępienie umysłu, padaczka, nałogowe opilstwo, głuchoniemota, histerja, obłąkanie szałowo-melancholiczne, niedołęstwo umysłu starcze, niedowład postępujący, ostre obłąkanie, upojenie alkoholem, niedołęstwo umysłu po udarze apoplektycznym, spaczenie umysłu (paranoia), kiła mózgu i neurastenia. U 161 przestępców (30%), w tem przeważnie u przestępców niepoprawnych, stwierdzono tylko znamiona zwyrodnienia, przedewszystkiem ograniczenie umysłu (debilitas mentalis), które nie usprawiedliwiało