Strona:Leon Wachholz - Z historji alkoholu i alkoholizmu.djvu/7

 Los Aleksandra W. podzieliło wielu władców i możnych tego świata. Tak np. z następstw nałogowego nadużywania napojów alkoholowych zmarli z wszelkiem prawdopodobieństwem Katarzyna Kastylijska, matka Jana II, króla portugalskiego, Wacław VI, król czeski i niemiecki, zwany Neronem II, z którego rozkazu utopiono w Wełtawie św. Jana Nepomucena, Edward IV, król angielski, morderca swego brata księcia Klarensa, Karol Edward Stuart, syn Jakóba, króla bez ziemi, Hortenzja, księżna Mancini, powiernica króla angielskiego Karola II (1690—1685), wyuzdanego rozpustnika, który przetrwonił na swe hulaszcze życie 3 miljony funtów szterlingów, — i wiele innych osobistości.
 Rozpoznanie śmierci z otrucia nie jest łatwe nawet w dobie obecnej, jeżeli nie przeprowadzono ściśle tych wszystkich dochodzeń, jakich się domaga w tym względzie nauka. Jeżeli się zważy, że obecnie rozporządzamy dokładną znajomością zmian chorobowych, jakie powstają w narządach wewnętrznych pod wpływem trucizn, nadto niezawodnemi sposobami wykazania ich w organizmie człowieka zatrutego, a mimo to może rozpoznanie otrucia być trudnem, to o ileż trudniejszem a zarazem niepewniejszem musiało być rozpoznawanie otrucia w dawnych wiekach, gdy znajomość zmian anatomicznych, wywołanych przez trucizny, oraz chemji analitycznej była zaledwie w powijakach. W braku nowoczesnych ścisłych sposobów dochodzenia otrucia rozpoznawano je w dawnych czasach z jednej strony na podstawie objawów chorobowych, zauważonych u rzekomo otrutej osoby, z drugiej zaś strony na podstawie zachodzących podejrzeń. Tak więc rozpoznawano otrucie, jeżeli u danej osoby pojawiły się objawy chorobowe w sposób gwałtowny po przyjęciu pokarmu lub napoju, a polegały na przypadłościach żołądkowo-jelitowych, kurczach i t. d., zwłaszcza, jeżeli zachodził równocześnie choćby cień podejrzenia, iż mogło komuś zależeć na pozbawieniu życia danej osoby. Tymczasem uczy nas dzisiejsze doświadczenie, że niejedna nagła choroba, budząca z powodu objawów podejrzenie otrucia, nie ma nic wspólnego z otruciem. Dlatego też nie można licznych przykładów śmierci różnych osobistości historycznych, zaszłej rzekomo z otrucia, darzyć bezwzględną wiarą. Nawet i te przykłady rzekomych otruć, które zajść miały w czasie uczt i bankietów lub wkrótce po nich, np. rzekome otrucie Aleksandra VI Borgji i jego syna Cezara, nie mogą uchodzić za niewzruszone. Wśród uczty zwykło się nie szczędzić