Każda barwa odbijająca się na powierzchni innego ciała nie zbarwia téj powierzchni swoją tylko barwą, ale łączy się z innemi barwami odbitemi, występującemi w tem samém miejscu. Takim będzie żółty kolor A odbijający się w części półkuli C O E, na któréj odbija się też błękitny B. Utrzymuję, iż jeżeli powierzchnia półkuli téj będzie białą, odbicie żółtéj i błękitnéj barwy wyda odbit zielony, ponieważ z pomięszania tych dwóch barw powstaje barwa zielona.
Bardzo rzadko zdarza się aby odbity były barwy ciała odbijającego, albo tego na którym się odbijają naprzykład niech będzie półkula D F G E żółta, przedmiot który odbija swoją barwę B C niech będzie niebieski, utrzymuję, iż część półkuli i dotknięta tym odbitem wypadać będzie w barwę zieloną, jeżeli B C będzie oświetlone od nieboskłonu lub od słońca.
Pośród odbitu tejże saméj siły, wielkości i postaci, ta jego część będzie się wydawała silniejszą lub słabszą która będzie wypadała na tle mniéj lub więcéj ciemném. Powierzchnie ciała otrzymują silniejsze zabarwienie od tych przedmiotów które odbijają się w nich pod równiejszemi kątami. Z barw przedmiotów odbijających się na ciałach zbliżonych do nich i postawionych pod równemi kątami ta będzie silniejszą któréj promień odbicia jest krótszy.
Z barw przedmiotów odbijających się pod równemi kątami i w jednakowéj odległości od ustawionych przedmiotów, jaśniejsza da odbit silniejszy. Ten przedmiot odbije żywiéj barwę swą w położonym na przeciwko niego przedmiocie który będzie otoczony barwami tego samego rodzaju. Ten zaś odbit będzie najbardziéj przyćmionéj barwy, który powstał od przedmiotów różnobarwnych. Barwa najbliższa odbitu największy nań wywrze wpływ i odwrotnie. Ty więc malarzu używaj w odbitach wyobrażeń postaci, barwy tych części ubiorów, które są najbliższe ciała, lecz nie przesadzaj ich wydatności, jeżeli niema tego potrzeby.
