Strona:Leonardo da Vinci - Rozprawa o malarstwie.pdf/73

Ta strona została przepisana.
ROZDZIAŁ CCLXIX.
O stosunku jaki zachodzić może pomiędzy jedną połową szerokości ciała człowieka a drugą.

Jedna połowa szerokości ciała człowieka nie będzie równa drugiéj, jeżeli członki do tych połów przyczepione nie będą wykonywały tych samych ruchów.

ROZDZIAŁ CCLXX.
Jakim sposobem, gdy człowiek podskakuje wykonywa trzy ruchy.

Kiedy człowiek podskakuje, głowa jego odbywa trzy razy szybszy ruch aniżeli pięta stopy w chwili gdy koniec stopy opiera się na ziemi. Dwa razy zaś szybszy, niż biodra, a to z powodu, iż w téjże saméj chwili otwierają się trzy kąty z których najwyższy utworzony jest przez przygięcie tułowia do nogi w stawie udowym otwartym ku przodowi, drugi otwarty ku tyłowi, a utworzony przez staw kolanowy i przygięcie uda do goleni, trzeci stanowi otwarty ku przodowi staw goleni i stopy.

ROZDZIAŁ CCLXXI.
Jako niepodobieństwem jest, aby pamięć pochwycić mogła wszelkie zmiany i zupełne wrażenie całości członków.

Pamięć nie jest wstanie pochwycić w zupełności całego wrażenia członków jakiegokolwiek stworzenia ani téż odmian onego. Okażemy to biorąc za przykład rękę. Wiemy iż każda ilość postępowa da się dzielić do nieskończoności. Oko patrzące na rękę porusza się od A do B, przebywa więc przestrzeń od A do B, która jest ilością postępową, a zatém dającą dzielić się do nieskończoności, z każdego zaś punktu poruszenia oko odbierać będzie inne wrażenie, i zmieniać się będzie postać ręki odpowiednio do każdego punktu obwodu koła oznaczającego ruch, to samo otrzymamy, jeżeli ręka w ruch wprawiona znajdzie się w przestrzeni która jest ilością.

ROZDZIAŁ CCLXXII.
Jakiéj pracy malarz oddawać się powinien z największą pilnością.

Ty malarzu który miłujesz pilność w pracy, pamiętaj o tém, że jeżeli nie oprzesz jéj na dobrych zasadach, i prawdzie naturalnéj, będziesz wykonywał rzeczy liche i niegodne pochwały, gdy się zaś przyłożysz, prace twe będą liczne i dobre, ku wielkiemu dla ciebie zaszczytowi i pożytkowi.

ROZDZIAŁ CCLXXIII.
Jak malarz ma sądzić własne prace a jak innych.

Jeżeli sąd o pracy własnéj wyraża uznanie, smutny to znak, lecz gorszy daleko, jeżeli praca sąd przewyższa, to jest, gdy ktoś dziwi się, iż doskonale coś wykonał; jeżeli zaś sąd góruje nad pracę dobry to znak. Młody człowiek z takiem usposobieniem, będzie doskonałym wykonawcą, niebędzie wprawdzie dużo tworzył, lecz za to cokolwiek wykona będzie ludzi wprawiało w podziw i zamyślenie.