jem starym czystym i gęstym i nalep na szkło bardzo równe, lepiéj jednak zrobić płytę z gliny palonéj dobrze zeszklonéj a zaprawę z węglanu ołowiu i żółtéj barwy potém zabarwiaj i werniksuj, a potém przylep szkło czyste (kryształowe) werniksem czystym do téj gładkiéj powierzchni niech jednak wprzód to malowanie wyschnie dobrze w piecu, a potém je powerniksuj olejem makowym z żywicą lub olejem orzechowym zgęszczonym na słońcu.[1].
Naciągnij płótno na ramę i pociągnij je lekko klejem, a niech wyschnie, potém rysuj miękkim pędzlem i zaraz na świeżo gładko rozprowadź cienie. Do ciała użyj białego, żółtego i lakki, cienie zrób z czarnego (majorica) z odrobiną lakki i jeżeli chcesz z grafitu (lapis duro). Gdy to połączysz, daj wyschnąć, a potém przeciągnij, lakką i gummą, a jeżeli jest dość czasu, wodą gummową która jest lepszą, ponieważ zrobi swoje a świecić się nie będzie.
Aby cienie wzmocnić, przeciągnij je jeszcze wodą gumową z lakką i czernidłem, którém możesz wiele barw cieniować, gdyż jest przezroczyste, jako to błękitną lakkę i inne cienie, wiele bowiem świateł cieniować można samą lakką, z gumą na lace bez tempera lub na cynobrze, a tempera zrobionym i suchym.
Jeżeli nie poznasz różnic, świateł i cieniów na otwartém powietrzu perspektywa cieniów w twych robotach będzie wadliwą, a pozostanie ci tylko do uwydatnienia perspektywa zmniejszeń przedmiotów i przyćmień barw, jako téż zmniejszeń wrażenia jakie czynić mogą przedmioty pod oczy podpadające, a wrażenie może sprawić, iż przedmiot wyda się odleglejszym niż jest, a to skutkiem zmniejszonéj dokładności zarysu danego przedmiotu. Oko nie może nabrać pojęcia odległości przedmiotu za pośrednictwem perspektywy linijnéj bez poruszenia się, pomocą w tém jest perspektywa powietrzna.
Ta część przedmiotu będzie silniéj oświetloną która będzie więcéj zbliżona do punktu świecącego który go oświetla.
Postać przedmiotów traci moc swą w rozmaitych odległościach, to jest, że im przedmiot będzie odleglejszym od oka, tém mniéj postacią swą przedrzeć się będzie mógł przez warstwę powietrza.
Uważać należy, jak wraz z zmniejszaniem się przedmiotów, zmienia się barwa im właściwa.
Im grubszém będzie ciało przezroczyste odgradzające oko od przedmiotu tém bardziéj zamienia się barwa przedmiotu na barwę ciała przezroczystego. Jeżeli przedmiot jaki posta-
- ↑ Całe te postępowanie nie jest zrozumiałém naprowadza tylko na myśl, iż w owéj chwili przejściowéj od malowania wodnego do olejnego, wodne (a tempera) malowidła pokrywano werniksami różnego rodzaju, rozdział ten jest poszukiwań w tym kierunku obrazem. (Przyp. tłom.)
