Strona:Leopold Świerz - Wycieczka do Morskiego Oka zimową porą.djvu/12

wać nartów,^[1] inaczej zagrzęźnie po same biodra. Nawet dzieci począwszy od 3—4 lat ćwiczą się w używaniu nartów. Uczniowie uczęszczają do szkoły na nartach, których również używają w wolnych od nauki chwilach. Zwykle i nauczyciel staje wtedy na czele młodej rzeszy. W niedzielę po południu starsi i młodsi zbierają się z całej wioski i odbywają szlachetne wyścigi. Tam w Norwegii już młode pacholę wie, „jaki kształt ma przybrać dobry nart, jakie drzewo najodpowiedniejsze do nartów, jak trzeba naginać wierzbę, aby jej użyć do przymocowania nartów. Oby się narciarstwo rozwijało i utrzymywało, dopóki żyją mężczyzni i kobiety w dolinach Norwegii“.
 Koniecznością jest używanie nartów tak w Norwegii, jak i w całej północnej Europie i Syberyi podczas polowań zimowych. Lecz nietylko po wsiach norwegskich jest pospolite narciarstwo, ale za przykładem Chrystyanii także w innych miastach staje się częstszem i stanowi istotną część ćwiczeń gimnastycznych. Zamiłowanie to wzmagające się z każdym rokiem zawdzięczać należy publicznym zgromadzeniom, na których najlepsi narciarze się popisują, wprawiając w zachwyt mieszkańców miasta.
 Nawet w Australii, gdzie nie ma śniegu, z wyjątkiem w czasie zimy na górze „Kościuszki“ i przyległych okolicach górzystych jakoteż na wierzchołkach południowo-australskich Alp, prawie wszyscy chłopi w okolicy górzystej Kiandraru używają nartów, wprowadzonych tamże prawdopodobnie przez Skandynawców.
 Nieodzownym towarzyszem w biegu zwłaszcza z góry, i w każdem zresztą trudnem położeniu jest kostur w ręku zaopatrzony na końcu w mały krążek.^[2]

 W nowszych czasach miłośnicy tego sportu zarzucili nawet kostur spuszczając się jedynie na siłę własnych nóg. Szczytem doskonałości tego sportu jest skok w powietrzu wykonywany na pochyłej płaszczyznie.^[3]

1. Zwykła długość nartu wynosi 2⋅2 do 3⋅1 m. W okolicach równych i otwartych używają długich i wąskich nartów, w miejscach bezdrożnych a lesistych natomiast krótkich i szerokich nartów, któremi łatwo kierować.
2. Nansen po lodach islandzkich posługiwał się dwoma kosturami, których także podczas szybkiego biegu w Norwegii używają.
3. Skok ten powietrzny wynosi częstokroć 20—25 metrów.