Strona:Lew Tołstoj - Chodźcie w światłości.djvu/65

darów. Szczęśliwy dający bliźniemu swemu!“
 „Duszo moja! Unikajmy wszelkiego zła i podobnego do niego. Nie bądź gniewny, gdyż gniew wiedzie do zabójstwa; ani zazdrosny, ani swarliwy, ani zapalczywy, gdyż z tego wszystkiego wynika zabójstwo.
 „Duszo moja! Nie bądź pożądliwym, gdyż pożądliwość doprowadza do rozpusty; nie bądź kłamliwy, bowiem kłamstwo do złodziejstwa doprowadza; ani zuchwałym, ani źle myślącym, gdyż z tego wszystkiego pochodzi obraza Boga. Lecz bądź pokorny, gdyż pokorni ziemię posiędą. Bądź wytrzymały i łaskawy, i spokojny, i dobry, i zawsze drżyj przy słowach, które słyszysz. Nie wynoś się i nie dawaj duszy swej zuchwalstwu. I niech nie przylgnie dusza twoja do dumnych, lecz przestawaj ze sprawiedliwymi i pokornymi. Wszystko, co stanie się z tobą, przyjmuj jako dobro, wiedząc, że bez Boga nic nie bywa...
 „Duszo moja! Nie czyń rozdziału, spierających się zaś gódź. Nie wyciągaj rąk do przyjęcia i nie ściskaj ich przy oddawaniu. Nie wahaj się dawać i, oddając, nie skarż się, gdyż nie dowiesz się, kto jest dobrym dłużnikiem. Nie odwracaj się od potrzebujących, lecz we wszystkiem miej wspólność z bratem twoim i nic nie nazywaj swojem własnem, gdyż jeżeli jesteście wspólnikami w rzeczach wiecznych, to tembardziej w rzeczach doczesnych. Od maleńkości ucz dzieci twoje bojaźni Bożej. W gniewie swojem nie rozkazuj niewolnikom swoim lub niewolnicy, ażeby oni nie