Ta strona została uwierzytelniona.
Idzie noc, niosąc grozę i strachy paniczne:
Wiatr ucichł; dziki gołąb pierzchł w cichej pomroczy...
Fontanna szlocha swoje pacierze rytmiczne...
W noc idą za mną wielkie, rozwarte twe oczy. —
Strona:Liryka francuska. Seria druga.djvu/022
