Strona:List otwarty do pana Prezydenta Rzeczypospolitej w sprawie Eligjusza Niewiadomskiego.djvu/31

 Nie będę Ci, Panie Prezydencie, jako świadomemu stanu prawodawstwa karnego nowożytnej Europy, przypominał szczegółowo, jak sprawa kary śmierci stoi w różnych krajach w chwili obecnej.
 Pragnę tylko podkreślić kilka faktów niezmiernej wagi.
 Pod wpływem imponującego ruchu, zataczającego myślą Beccaria coraz szersze w przestrzeni, coraz dalsze w czasie, kręgi — kara śmierci znikła między 1849 i 1870 rokiem z kodeksów Włoch, Grecji, Holandji, Meksyku, Portugalji, Rumunji, niektórych Kantonów Szwajcarji, niektórych Stanów Ameryki i t. d.
 Tam, gdzie jeszcze działa nóż gilotyny, topór, stryczek i udoskonalony fotel elektryczny — żer daje się śmierci zrzadka, niechętnie, niemal wstydliwie, z możliwem skróceniem mąk skazańca, z możliwem usunięciem chciwych widoku kaźni oczu.
 W Niemczech wolnomyślny Sejm frankfurcki roku 1848-go zwalał karę śmierci; później cesarski Reichstag 1870 go roku głosował przeciw niej, a karę śmierci przeforsował tylko wszechwładny kanclerz Bismarck z pomocą drugiego parlamentu, zastępującego w następnym roku oporne, rozwiązane antiparlamentarnie, zgromadzenie poselskie.
 We Francji rok rewolucji 1848-y uniósł żywiołowo karę śmierci za polityczne przestępstwa, przywróconą już tylko śród groźnych zamieszek komuny sposobem odwetu, a później w latach 1893—1898 dla anarchistów-bombistów, lekceważących życie setek przechodniów.
 Kodeks austrjacki znosił ją całkowicie, przywracał na krótko, wreszcie mocno w 1852-im roku ograniczył.
 Ale wszędzie w Zachodniej Europie naogół kara śmierci stosuje się li za najcięższe przestępstwa prywatne: ojcobójstwo, matkobójstwo, morderstwo zwierzęce kilku osób w celach grabieży i t. p.
 Jakaż to znamienna różnica ze Wschodnią Europą — z Rosją. Tu «obłudna przyjaciółka Woltera», Messalina północy, Katarzyna II uchyliła wcześniej od państw za-