Nie darmo ono Zygmunt, kiedy Radwańskiego
Odsądził poczciwości, z płaczem użył tego,
Mówiąc, że Szlachcicowi nie jest nagrodzona.
Jego wzięta poczciwość, ani zapłacona.
I za swojego wieku tylkoż Sednickiego
Tak był skarał, i często więc żałował tego.
Niechżeby z tego Króla, inszy postęp brali,
I tak swoich poddanych jak ten, ochraniali.
Byliby w wielkiéj wadze u swych, i miłości;
Godni tacy Królowie, wszelkiéj uczciwości.
A jeśli hańby godni, i więc nic z tego
By mię kto miał namówić abym chwalił z tego.
Choć się sprawić nie chciał dać cnemu szlachcicowi
I czynił gwałt możnemu, cóżby mnie chudźcowi
By był żyw, nie uczynił? Otóż ja dobrego
Życzę sobie mieć Króla, od Boga miłego.
Co nam daj wszem, o Chryste, miłościwy Panie!
A ja proszę, przyjmijcie moje krótkie zdanie;
Wszak kto mi powie lepiéj, przestanę na jego.
Zdanie, nieodstępując za waszém, od swego.
_251.jpg&oldid=1968627){kind=link}