czekać. Sam zaś przy łasce Bożej mam nadzieię że ostatniego dnia tego miesiąca nie wstępuiąc w September, stanę u Dunaiu. O czym oznaymiłem Oycu S. avec une petite plainte, który list samem koncipował po francusku i dałem do tłomaczenia Talentemu[1]. Pośle go Dupont przepisawszy WMci Sercu memu. Fanfanika[2] osypało barzo, tak iako po naycięższey febrze. Byliśmy też wczora w Raciborzu u P. Grafa Obersdorfa w zamku, ale się iemu nie godziło nas częstować, tylko z kamery Cesarskiey. Sama P. Grafowa sprowadziła naymniey Dam trzydzieści, które siedziały z nami do stołu: a lubo młodsza jest siostra naszey P. Podkomorzyney[3], zda się, że iest iey matka. Barzo grzeczna białogłowa y podobna mową y gestami cudownie do P. Podkomorzyny. Ma dwie czyli trzy córki, naystarsza za P. von Prazmo ruchawa y rozwodzi się z mężem; młodsza Panna nadobna, podobna barzo do P. Marszałkowéy[4]. Graliśmy w karty przed obiadem, naystarsza iakaś y nayszpetnieysza ograła mnie. Lud tu niewymownie dobry y błogosławiący nam: kray cudownie wesoły. Przybyło do nas ludzi nie mało; osobliwie P. Wda. Krakowski[5] który tu iest zemno. Wiencey Damy pisać nie pozwalaią, które mię tu przyszły wizytować, lubom stanął w stodole na przedmieściu. Miasto tuteczne barzo piękne y obronne. Dziś na noc idziemy za trzy mile
- ↑ Talenti sekretarz Jana III. do korrespondencyi włoskiej.
- ↑ Fanfanik królewicz Jakób starszy syn Jana III. urodzony w Paryżu w roku 1667, gdzie jego matka dla układów familijnych była pojechała. Towarzyszył ojcu na wyprawę wiedeńską. Drugiego syna Aleksandra, król Minionkiem zwykł był nazywać, najmłodszego Konstantego Filoneczkiem.
- ↑ Pani Podkomorzyna Denhofowej, o której już wyżej rzecz była.
- ↑ Pani marszałkowej. Do Elżbiety Lubomirskiej, żony Stanisława Lubomirskiego marszałka wielkiego koronnego, z domu Denhofownej, córki pani Podkomorzynej, a więc do ciotecznej siostry.
- ↑ Wojewoda krakowski Feliks Potocki później hetman wielki koronny i kasztelan krakowski, które to urzędy wziął po zejściu sławnego Jabłonowskiego. Chlubnie wojował przeciw Moskwie pod Cudnowem. Z Jerzym Lubomirskim przeciw Węgrom. Z Czarnieckim przeciw kozakom, z Janem III. pod Chocimem i Wiedniem. Pod Niemirowem, Komarzynem, Kałużą Tatarów poraził. Z pierwszej żony Krystyny córki Jerzego Lubomirskiego miał czterech synów i córkę, która najpierwej za Stanisława Jabłonowskiego oboźnego koronnego poszła, a po jego śmierci, w powtórne śluby z Adamem Tarłem wojewodą Lubelskim weszła. Z drugą żoną Łosiowną wojewodzanką Malborską żył bezpotomnie. Umarł Feliks Potocki roku 1702.
