Strona:Litwa w roku 1812.djvu/55

w Petersburgu. Pracę Platera opatrzył swemi uwagami, które wydały się Platerowi bardzo słuszne i wpłynęły na zmodyfikowanie niektórych ustępów; z tego wyłonił się ostatecznie projekt Ustawy Rządowej Wielkiego Księstwa Litewskiego, który niezwłocznie został przesłany Ogińskiemu do Petersburga. W pracy swojej, wyznaje Plater, powodował się od dwoma względami, popierwsze — żeby ta Ustawa konstytucyjna dała Litwinom te same prawa i korzyści, jakie mają obywatele Księstwa Warszawskiego, powtóre — starał się, ile można, zachować dawne nazwy polskie, bądź to w urzędach, bądź w podziale terytorialnym.
 Ogiński, rozstawszy się z Platerem, udał się do Petersburga, gdzie w drugiej połowie października złożył swój projekt ukazu cesarzowi. W piśmie, dołączonem do projektu, pisał, że odczytanie nowej organizacyi Senatu petersburskiego i informacye, zebrane co do urządzeń finlandzkich, skłoniły go do poczynienia pewnych zmian w projekcie, nie naruszających jego podstaw; tak więc, zamiast mianowania namiestnikiem kogoś z rodziny cesarskiej, można byłoby wyznaczyć zwykłego generał-gubernatora. Będzie to jedynie środkiem administracyi wewnętrznej i nie może nasunąć żadnych obaw gabinetom zagranicznym. Monarcha nie uczyniłby nic więcej nadto, co uczynionem zostało dla Finlandyi, a uszczęśliwiłby przez to miliony mieszkańców, pozyskał ich przywiązanie i znakomicie pomnożył swe siły bojowe. Na razie nie otrzymał Ogiński żadnej odpowiedzi od cesarza ani na swoje pismo, ani na projekt. Dopiero w listopadzie t. r., po założeniu przez Ogińskiego adresu dziękczynnego szlachty wileńskiej za przyznane jej zeszłego roku ulgi finansowe, podpisanego przez wszystkich marszałków z gubernialnym Sulistrowskim na czele, ukazał się reskrypt cesarski na imię senatora Ogińskiego; było to pierwsze pismo polskie podpisane przez cesarza Aleksandra.
 W listopadzie również dowiedział się Ogiński, że ce-