Ta strona została uwierzytelniona.
ROZDZIAŁ XIV.
DUCH KRÓLOWEJ BARBARY.
Mała mieścina Wągrowiec[1],
To zapadły świata kątek;
Ale do dziś dnia wędrowiec
Ciekawy dawnych pamiątek,
Może tam widzieć u fary
Rozbite, stare zwierciadło,
Z którem Twardowski swe czary
Odprawiał. W tej szybie szklanej
Jednemu cudne widziadło,
Drugiemu straszne poczwary
Ukazywał lub szatany;
Do kogoś ze szkła się śmieje
Łeb od ciała odrąbany,
Kto inny w onym krysztale
Widzi swoje przyszłe dzieje,
- ↑ „Wągrowiec“. Miasto dawniej w województwie gnieźnieńskim, obecnie w Wielkiem Księstwie Poznańskiem, powiecie wągrowieckim, na lewym brzegu rzeki Wełny, między jeziorami Durowskiem a Łęgawskiem, przy trakcie z Bydgoszczy do Poznania położone.
