Strona:Lucjan Siemieński-Listy Kościuszki.djvu/44

pod Brześciem, ciągle niepokojony raportami Sierakowskiego o następującym nań od strony Wołynia silnym nieprzyjacielu, postanowił osobiście wpaść do Brześcia i do Grodna, aby przekonać się o stanie rzeczy i dodać ducha. Był on w tych trudnych chwilach walących się nań niebezpieczeństw, jak powiada Niemcewicz, podobny do węża, który przyciśnięty nogą wędrowca, jeszcze się na wszystkie strony wije i tłoczącą go nogę ranić usiłuje. Zdawszy tedy komendę Zajączkowi, ruszył naczelnik z adjutantem swoim Niemcewiczem z obozu pod Mokotowem, pędząc pocztowymi końmi. W Siedlcach zatrzymali się krótko u hetmanowej Ogińskiej, gdzie Kościuszkę doszedł raport Sierakowskiego o Krupczycach i Brześciu.
 Wiadomość taka przeraziła go w duchu, lecz nie odjęła nadziei ratunku. Jakby nic nadzwyczajnego nie zaszło na teatrze wojny, pisze z Siedlec te słowa do Mokronowskiego:
 „Sierakowski stracił w rejteradzie swojej wszystkie armaty i znaczną część infanterji.