Strona:Lucy Maud Montgomery - Rilla ze Złotego Brzegu.djvu/119

Zrobię taki sam pudding dzisiaj, jak robię zawsze w sobotę. Może przy kręceniu żółtek zapomnę na chwilę o tych wszystkich okrucieństwach. Pamiętać będę tylko, że Kitchener jest u steru i że Joffre pragnie dobra dla Francji. Zapakuję paczkę dla naszego małego Jima i skończę wreszcie tę parę skarpetek. Powinnam stanowczo robić chociaż jedną skarpetkę dziennie. Pani Albertowa Mead z za Portu robi przez dzień półtorej pary, ale ona poza skarpetkami niczem się nie zajmuje. Wie pani przecież, pani doktorowo, że ta biedaczka od kilku lat cierpi na bezsenność i że chwilami popadała w rozpacz. Opowiadano mi niedawno, że teraz zapełnia sobie życie robiąc na drutach rozmaite rzeczy dla żołnierzy od świtu do nocy. Nawet Kuzynka Zofja wzięła się do szydełkowania, pani doktorowo, i całe szczęście, bo nie ma czasu na długie przemowy, gdy ręce ma zajęte, zamiast je krzyżować na piersiach. Twierdzi ciągle, że wszyscy staniemy się Niemcami na przyszły rok, ale powiedziałam jej, że ja nawet za kilka lat nie będę Niemką. Czy wie pani, że Ryszard Mac Eallister zaciągnął się do wojska, pani doktorowo? Powiadają, że Joe Milgrave także ma zamiar to uczynić, tylko boi się, że wówczas Księżycowy Brodacz nie pozwoli mu ożenić się z Maniusią. Brodacz nie wierzy w te wszystkie okrutne historie, które opowiadają o Niemcach. Uważa on, że bardzo dobrze się stało, iż Niemcy zniszczyli katedrę, bo przecież katedra była kościołem katolickim. Ja wszakże nie jestem katoliczką, pani doktorowo; jestem urodzoną prezbiterjanką i na pewno taką umrę, lecz uważam, że katolicy mają takie same prawa do swego kościoła,