Strona:Lucy Maud Montgomery - Rilla ze Złotego Brzegu.djvu/258

z twoich sławnych znawców wojennych powiada: „Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że Verdun się nie podda“. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, Zofio Crawford. A weź pod uwagę zwycięstwa nad Sommą tego lata. Wielka ofensywa rozpoczęła się i Rosjanie trzymają się doskonale. Generał Haig twierdzi, że oficerowie niemieccy, których wziął do niewoli, przyznają, iż przegrali wojnę.
 — Nie można wierzyć temu, co mówią Niemcy, — zaprotestowała kuzynka Zofja. — Niema sensu wierzyć ich słowom, Zuzanno Baker. Anglicy stracili miljony ludzi pod Sommą i jak daleko zaszli? Trzeba patrzeć faktom prosto w oczy, Zuzanno Baker.
 — W każdym razie zmietli Niemców, a w tym wypadku mniejsza o to, czy to się stało o kilka mil na wschód, czy na zachód. Nie jestem znawczynią wojny, — przyznała Zuzanna szczerze, — lecz uważam, że mogłabyś trochę inaczej zapatrywać się na to wszystko. Hunnowie nie pochłonęli jeszcze całej mądrości świata. Słyszałaś historję Aleksandra Mac Calluma z Górnego Glen? Jest on w niewoli niemieckiej i matka jego otrzymała od niego list w zeszłym tygodniu. Pisze, że traktują go bardzo dobrze, że jeńcy mają mnóstwo pożywienia i że wogóle w niewoli jest, jak w raju. Lecz gdy podpisywał swe imię i nazwisko, zakończył je dwoma szkockiemi słowami: „Wszystko kłamstwo“, a niemiecki cenzor nie rozumie po szkocku i był pewny, że tak brzmi pełne imię Aleksandra. Zostawię jednak sprawy wojenne generałowi Haigowi i zabiorę się do przystrajania mego czekoladowego tortu. Gdy