Strona:Lud polski. Podręcznik etnografji Polski.djvu/071

Ta strona została przepisana.

ludzi przeciąga pod wodą. Prócz tych typów są w użyciu skrzydlak, więciorek i tłuczka.
Na Pałukach i Krajnie (Wielkopolska) używają następujących przyrządów rybackich: 1) niewód zimowy, 2) włok, 3) przywłoka, 4) skrzydlak, 5) glejt, 6) więciarki, 7) wątony, 8) słęp, 9) kłonie, 10) drobki, t. j. sieć, osadzoną na drewnie, 3-4 sążni długą, którą ciągnie dwóch ludzi po jeziorze.
Kaszubi na Pomorzu, mimo licznych obcych wpływów, zachowali wiele dawnych sposobów łowienia ryb. Mamy tu więc: 1) Łowienie rękami przez skierowanie wody do specjalnych rowów. 2) Chwytanie szczupaków pod lodem przez uderzanie ich ciężką pałką lub siekierą po głowie. 3) Nadziewanie ryb (szczególnie węgorzy) na ostre żelazne widły, zwane bodarzami. 4) Strzelanie, które opłaca się przy płytkich, łatwo dostępnych rzekach, gdyż po takim strzale nie jedną, ale wiele ryb można złowić. 5) Połów przy blasku pochodni. 6) Łowienie na wędkę, która bywa różna, zależnie od gatunku ryby.