Strona:Lud polski. Podręcznik etnografji Polski.djvu/219

Ta strona została przepisana.

dziabka 49.
dziad żytni 157.
dziadek 157.
dzierżak 51, 207,
dziewanna 144.
dziewierz 150.
dziewosłęb 115.
dzieża 81, 92, 116, 120, 121.
dzięgiel 164.
dziwożona 158.
Dźwina 20, 22.
Dźwińsk 10.
dzwon 171, — zatopiony 174.
dzwonek 131, 143,164, — przeciw chmurom 163, — pasterski 112.
dzwono 60.
 
Edyp 176.
Egipcjanie 4.
Egipt 57, 79.
egzorcyzmowanie 169.
„ekstra“ 196.
emalja 90.
ergologja 23.
etnografja, określenie 1.
etnologja, określenie 1, — w stosunku do innych nauk 2, — dzieje 4, — podział 23, — społeczna 23.
etnologowie amerykańscy 3, — angielscy 2—3.

facecja 173, 177.
falfa 58.
„farby“ 195.
fartuch 95.
faworki 80.
febra 168.
filologja klasyczna 2.
Finnowie 127, 202, 203.
flaszka pasterska 77, 209.
Flisacy 17, 65, 180, 186.
folklor 2.
folklorystyka 2, 23.
folowanie 82, 85.
fonograf 199.

fordzel 55.
foremki na ser 79.
fornal 60.
Franciszek św. 168.
Francja 140.
Frazer J. G. 5.
Frobenius L. 3.
frycowanie 139.
„furman“ 162.
 
gaik 138, 183.
gajdy 111.
gajdzica 111.
galas 73.
Galindowie 20.
Gallus 75.
gałka 196.
gamy etnograficzne 200.
Gardłacy 16.
garncarstwo 90—93, zob. ceramika.
„gąsior“ d 194.
„gąski“ 194, 195.
gązewka 52.
Gdańsk 65, 89, 104.
geleta 77, 78.
geografja 1, 2.
Germanie 62, 203, 204, 205.
Gerson W. 7.
Gęsta Romanorum 176, 206.
gęś 76, 147.
gęśle 109.
glejt 67.
głód 162.
głóg 164.
głowacz 164.
głowatnik 164.
głowonośca-duch 156.
głowy końskie 101, 132.
gmerki 150, 208.
gnatki 64.
Gniezno 175.
gniotek 156.
gnojnica 61.
godzenie służby 119.
gołąbek 186.