Ta strona została przepisana.
różnych ludów wykazać, że one wszystkie krążą około jednej myśli. Ballansz posługiwał się faktami czerpanemi jedynie ze starożytności klassycznej; my obszerniejsze zakreślamy sobie koło i nie z samych tylko ksiąg martwych, ale czerpiemy fakta z żywéj dotąd tradycji ludu. Porównywanie faktów musi rzucić pewne światło na ukrytą myśl, doszłych do nas obrzędów, a myśl ta, choć w części przynajmniej, rozjaśni nam przeszłość i jej dogmata.
SWATANIE.
Swatanie, swatowie przypominają dźwiękiem swoim słowo łacińskie suadeo, namawiam radzę; suada po łacinie znaczyło namawiacza. Była bogini Suada, opiekunka wymowy.[1] (). Ukraińcy nie maja słowa pierwotnego od którego poszedł wyraz swat. Staropolska
- ↑ Bogini Suada, której cześć Tezeusz wprowadził do Aten (Peitho); Nark utrzymuje, że to nastąpiło nie dla tego, że bogini ta, jak chce Pauzaniasz (1. 22, 38), pierwsza namówiła była ludzi, rozproszonych dotąd po futorach, zgromadzić się w jedno miejsce, ale że Afrodyta była jedną osobą z Aryadną kochanką Tezeuszową, towarzyszką zaś Afrodyty była Pilho (t. j. namawiająca żądza). Dla tego Pitho, albo Suada miała świątynię w Sycyonie, gdzie miała takoż świątynię swoją Wenera.
