Strona:Ludwik Gallet - Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac.djvu/165

 — Trzymam już w ręku koniec nici, po której dojdziemy do kłębka — ciągnął, doszedłszy do relacji z drugiego widzenia się Cyrana z Castillanem.Pisarek Kapitana Czarta udaje się jutro do Perigord.
 — A! więc to tam znajduje się pismo mego ojca?
 — Tak; u jednego z przyjaciół de Bergeraca.
 — Nie udało ci się pochwycić imienia tego przyjaciela? A
 — W rozmowie tytułowano go poprostu Jakóbem.
 —Jakób coby to był za Jakób? — powtarzał Roland, przywołując nadaremnie wspomnienia, gdyż nie miał żadnych stosunków z proboszczem z SaintSernin i obcą mu była najzupełniej przyjaźń, łącząca go z Cyranem.
 — Niech jaśnie pan nie szuka, Powiedziałem już, że trzymam za nitkę. Posłaniec wiezie list od Cyrana.
 — Adresowany do Jakóba?
 — Tak, Teraz już jaśnie pan rozumie?
 — Rozumiem. Musimy ten list dostać.
 — Dostaniemy go. List ten pouczy nas dokąd dąży Castillan, a więc zarazem, gdzie znajduje się potrzebny nam dokument.
 — Lecz — zauważył hrabia niespokojnie — czy w liście tym niema przypadkiem jakich szczegółów, odnoszących się do pisma mego ojca?
 — Bergerac mówił wyraźnie, że treść ostatniego dowodu pozostać musi nie znaną zarówno temu, kto go posiada, jak temu, co odebrać go śpieszy.
 — Bardzo dobrze — rzekł hrabia ucieszony. Zdobyć list nie będzie chyba rzeczą trudną; pisarek nie jest z ludzi, którzyby bronić go potrafili.
 — Jeżeli spróbuje obrony—biada mu!