Strona:Ludwik Gallet - Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac.djvu/220

 — Rinaldo tu? — zawołał, zrywając się z pościeli. — Cóż się stało? Niech wejdzie natychmiast!
 Rinaldo nie czekał na pozwolenie: stał już przy drzwiach.
 — I cóż? — spytał niecierpliwie Roland spostrzegając wysłańca. — List?
 — Mamy go.
 Hrabia odetchnął.
 — Daj — rzekł, wyciągając rękę.
 — Jaśnie pan żąda listu?
 — Rozumie się.
 — Ja listu nie mam.
 — A gdzież on, gamoniu?
 — U Ben Joela?
 — A Ben Joel?
 — W drodze do Saint-Sernin.
 — To wymaga wyjaśnień.
 — Przybyłem właśnie poto, aby ich jaśnie panu udzielić.
 Rinaldo opowiedział wówczas szczegółowo o wszystkiem, co zaszło.
 Gdy opisywał zkolei scenę nocną w oberży i rozpowiadał, jak Marota broniła Castillana, wskazując zarazem miejsce, gdzie list był zaszyty, hrabia zapytał.
 — Więc ta dziewczyna rozkochała się tak napoczekaniu w sekretarzu Cyrana?
 — Kobieta jest tak osobliwem stworzeniem, jaśnie panie! Ja i Ben Joel zadaliśmy sobie również to pytanie, ale nie było już czasu na sprawdzanie.
 Mało nas to zresztą obchodzi, co znajdowało się w liście? Do kogo był adresowany!
 — Do wielebnego Jakóba Szablistego, proboszcza w Saint-Sernin.
 — Rozumiem! To jakiś przyjaciel Cyrana.
 — Jego brat mleczny, jaśnie panie. List zawie-