Strona:Ludwik Gallet - Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac.djvu/266

czył surowo sławetny Cadignan. — Spełniam jedynie obowiązek swego urzędu, W imieniu jego królewskiej mości, aresztuję pana!
 — Sam jeden tylko? — zaśmiał się Sawinjusz
 — Mam do pomocy powagę prawa — odparł wójt uroczyście.
 — A co ważniejsza — wtrącił margrabia, — gromadę wieśniaków, gotowych poprzeć cię powagą swych pięści. Widziałem tę hołotę, stłoczoną na dziedzińcu zamkowym.
 — O! tego już za wiele!-krzyknął Colignac.— Słuchaj, mój mości Cadignanie! każę ciebie i twoich ludzi przez rózgi przeprowadzić, jeśli mi się stąd natychmiast nie wyniesiecie! Aresztować Sawiniusza! Przekracza to już najdalsze granice farsy!
 Cyrano zamyślił się.
 — Być może zresztą — rzekł, zwracając się do wójta — że polecono panu pozbawić mnie wolności. Bądź pan łaskaw pokazać mi rozkaz urzędowy.
 „Jest rzeczą wielce możliwą — pomyślał — że to nowa sztuczka Rolanda de Lembrat, i że ten stary kretyn, Jan de Lamothe, dopomógł mu w niej, zadowolony, że będzie mógł podstawić mi nogę“.
 Wójt rozwinął swój pergamin i podsunął go pod oczy Cyrana.
 — Ech! — rzucił lekceważąco poeta — i cóż to jest? Rozkaz podpisany przez podwładnego? Odkądże to wysłańcy starosty mają prawo podpisywania takich rozkazów?
 — Odkąd sam starosta upoważnił ich do tego!odparł dumnie Cadignan.
 —Gdzież ów delegat? Dlaczego sam tu nie przyszedł?
 — To już należy tylko do niego i do mnie, i pan nie masz potrzeby tem się zajmować. Dalej, proszę udać się za mną bez oporu, Będę miał na uwadze,