Strona:Ludwik Gallet - Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac.djvu/32

— ale które dla mnie wszystko zastąpi. Za miesiąc panna Gilberta będzie moją żoną.
 — Godny zazdrości śmiertelniku, co znasz zgóry dokładnie datę swojego szczęścia!
 W tejże chwili zauważył, że słowa hrabiego w szczególny sposób zmieszały Gilbertę.
 „Aj! — szepnął do siebie — panienka zdaje się bez wielkiego zachwytu przyjmować los, który ją czeka!... “
 Zrobiwszy tę uwagę, zabierał się do odejścia.
 Margrabia zatrzymał go.
 — Zjesz z nami obiad, panie de Bergerac?
 — Nie, Ulatniam się!
 — Tak prędko?
 — Czekają na mnie w pałacu Burgundzkim.
 — Przysiągłbym, że to tylko wymówka.
 — Wymówka ta ma ciało i kości, Jest nią: Sulpicjusz Castillan, dzielny chłopiec, który przepisuje moje wiersze i roznosi listy.
 — A więc Sulpicjusz Castillan poczeka na ciebie.
 — Zostań pan, proszę! — przybyła na pomoc ojcu Gilberta. — Po obiedzie uraczysz nas kilkoma rozdziałami swej ostatniej pracy.
 — Tam, gdzie pani rozkazujesz — odrzekł dworsko poeta — wola moja kruszy się na atomy. Pozostaję zatem. Czy zgadzacie się, panie, abyśmy przed obiadem przeszli się po Nowym Moście? Podobno Brioche pokazuje tam farsę, w której wystawia moją osobę w sposób wielce złośliwy, ku niezmiernej uciesze gapiów i włóczęgów.
 Cyrano wyliczał w dalszym ciągu uciechy, jakie można było owego ranka znaleźć na Nowym-Moście, gdy nagle nader żywo zajęło go co inngo.
 Na wybrzeżu rozległy się dźwięki muzyki.
 Niespodziany ten koncert wyprawiała trójka wędrownych grajków,złożona z dwóch mężczyzn i jed-