Strona:Ludwik Gallet - Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac.djvu/367

 Rinaldo zebrał siły, aby dopełnić żądanego aktu.
 Opowiedział jak najwierniej wszystko, co zaszło od chwili, gdy w pałacu hrabiego de Lembrat zamieszkał Manuel; odsłonił wszystkie podstępy i wyjawił wszystkie tajemnice swego pana.
 W miarę jak mówił, Cyrano wyznania jego spisywał.
 Gdy skończył, poeta odczytał raz jeszcze głośno ten akt i podsunął papier Rinaldowi, który u spodu położył drżącą ręką swój podpis.
 — Przyprowadź Ben Joela — rzekł Cyrano do swego sekretarza.
 Castillan wyszedł i powrócił po chwili, popychając przed sobą związanego cygana.
 — Czytaj to — rozkazał Sawinjusz, podsuwając mu pod oczy wyznanie Rinalda.
 — Przeczytam wszystko, czego jasny pan ode mnie zażąda — wyjąkał pokornie zbój, z tą uległością dobroduszną, którą objawiał zawsze, ile razy znalazł się w rękach silniejszego.
 I przeczytał.
 — Teraz podpisz.
 — Podpiszę wszystko, co jasny pan rozkaże — powtórzył tym samym, co poprzednio, tonem.
 — Masz — rzekł wówczas Cyrano do księdza Jakóba — zachowaj to pismo. Przyda się nam ono w odpowiedniej chwili.
 Proboszcz, który wykonywał ze ślepą ufnością wszystkie zlecenia przyjaciela, wziął podany sobie akt, złożył go i, nic nie mówiąc, wsunął do kieszeni w sutannie.
 — Jasny panie!-zwrócił się Ben Joe! do Cyrana-co jasny pan zamierza zrobić ze mną?
 — Posłać cię na szubienicę!
 Nędznik począł drzeć i nogi ugięły się pod nim. Jakby zamierzał rzucić się do stóp szlachcica.