Strona:Ludwik Gallet - Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac.djvu/416

 Wezwanie Ben Joela przyjęte zostało przez nich z zapałem.
 Sprawa przedstawiała się pod każdym względem świetnie.Przeciwnik był tylko jeden; sprzymierzeńców dziesięciu. Ryzyka nie brano w rachubę, a wynagrodzenie, ofiarowywane przez Ben Joela, mogło było skusić najoporniejszych.
 Gdy już zawarto umowę i ułożono warunki wyprawy, cygan polecił kamratom, aby nieco wypoczęli dla nabrania sił potrzebnych, przyrzekając zbudzić ich we właściwej porze.
 Zilla, usłyszawszy pukanie do drzwi, sądziła w pierwszej chwili, że to przybywa poseł od Sawinjusza.
 Na widok wchodzącego Ben Joela doznała bardzo umiarkowanej radości.
 Zbój, nie zwracając najmniejszej uwagi na ślady fizycznych i moralnych cierpień, widniejące na twarzy siostry, rzucił się na stołek i rzekł:
 — Otóż i ja! Musiałaś być już bardzo zaniepokojona moją niobecnością.
 — Wiele ważnych zdarzeń zaszło w tym czasie, więc co prawda — zapomniałam o tem.
 — Jakich zdarzeń?
 — Czyż zapomniałeś o Manuelu?
 — Jakże mogłem zapomnieć! Wszakże to w jego sprawie drogę tę odbyłem.
 — Widziałeś się z hrabią?
 — Naturalnie.
 — Cóż ci powiedział? Chciał otruć Manuela; czy wiesz o tem?
 — Nie chwalił się tem, Ale nie o Manuela chodzi w tej chwili. Teraz na placu Cyrano.
 — Cóż chcesz z nim zrobić?
 — Dowiesz się jutro.
 —Znów jakieś piekielne spiski, znów jakaś