Strona:Ludwik Gallet - Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac.djvu/78

stąpić z nowem pytaniem, gdy uprzedził go Sawinjnsz.
 Gdym dowiedział się wczoraj o twem bliskiem małżeństwie — wyrzekł z powagą — i gdym myślał jak będziesz niezadługo szczęśliwy, uczułem nade bolesne ściśnienie serca na myśl...
 — Na — jaką myśl?
 Na myśl: co się tez to dzieje w tej chwili!z twym biednym bratem?
 Hrabia zadrżał. Na twarzy Gilberty odmalowała się ciekawość, —.
 — Z bratem?— powtórzyła.— Pan hrabia nigdy nam o bracie swym nie wspominał!
 — Bo nie chciał zapewne: — zauważył z lekką ironią Cyrano — zasmucać pani bolesnem wyznaniem...
 — I w samej rzeczy — wyjąknął Roland — poco budzić przykre wspomnienia, poco wywoływać z przeszłocią smutną, zpomnianą historię, której rozwiązanie nigdy już nie nastąpi?
 Zagadkowy uśmiech przemknął po ustach Cyrana.
 — Kto wie! — szepnął.
 Twarz hrabiego de Lembrat zdradziła wewnętrzny niepokój.
 — Opowiedz tę historję, panie Cyrano; bardzo pana proszę — odezwała się ze wzruszeniem Gilberta.
 — Historia ta jest bardzo prosta.
 Ludwik, brat Rolanda, liczył pięć lat wówczas, gdy ja kończyłem trzynaście i gdy stary hrabia de Lembrat, w którego domu wychowywałem się, polecił mi oswajać to dziecko z zabawami rycerskiemi,będącemi moją ulubioną rozrywką. Uczyłem więc małego Ludwika dosiadać konia, fechtować się i t p.Jednego dnia, gdym był nieobecny w Fougerolles,