Strona:Ludwik Gallet - Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac.djvu/81

o blask swego nazwiska; musiałby zapomnieć o zasadach całego życia, aby zrobił to, o czem mówisz.
 — Kochał on obu synów jednakowo, pragnął zatem, aby na każdego przypadł równy dział majątku i zaszczytów.
 — Rozprawiasz o tem z taką pewnością...Możnaby sądzić, że znasz ów testament.
 — Znam go.
 Roland przygryzł usta.
 — Gdzież ojciec złożył go? — spytał głosem drżącym.
 — W moje ręce!
 Hrabia lekko krzyknął.
 — Panie hrabio — odezwała się Gilberta, rozdrażniona zachowaniem się narzeczonego — miałżebyś co przeciw wyborowi, który uczynił twój ojciec?
 — Boże zachowaj! Ojciec kochał Sawiniusza: wiedział, że to chłopiec pod każdym względem dzielny i na którym można polegać. Co do mnie, jedno tylko mam teraz życzenie: aby mój brat powrócił! Nawet przepoławiając dla niego majątek, będę jeszcze dość bogaty, aby zapewnić pani szczęście, którego masz prawo oczekiwać.
 — Pięknieś powiedział, Rolandzie — rzekł Cyrano, podnosząc się do odejścia.
 Hrabia zatrzymał przyjaciela i, biorąc go na stronę, szepnął:
 Jedno.słowo, mój drogi...
 Słucham.
 Gdzie testament?
 Dlaczego?
 Pytam przez prostą ciekawość. A przytem; czy nie możnaby teraz dopełnić otwarcia tego dokumentu?
 — Strzeż się, Rolandzie. Podajesz w wątpliwość moją przysięgę.