Strona:Ludwik Jenike - Jan Feliks Piwarski (wspomnienie pośmiertne).djvu/11

la w gimnazyum gubernialném warszawskiém, oraz członka komitetu egzaminacyjnego, a nadto, na własne żądanie, wykładał bezpłatnie przez dwa lata naukę rysunków technicznych w b. knrsach dodatkowych dla przygotowania kandydatów do stanu nauczycielskiego. W r. 1840, z rozporządzenia władzy, przeniesiony został do gimnazyum realnego i zarazem mianowany nauczycielem rysunków w instytucie Aleksandryńskim wychowania panien. Niezależnie od tych obowiązków, przeznaczony r. 1844 na nauczyciela malowania pejzażów w warszawskiéj szkole sztuk pięknych, w któréj urządzaniu czynny także wziął udział, wykładał przedmiot ten gorliwie aż do końca października 1848 r., to jest do chwili zupełnego wyjścia ze służby, po otrzymaniu całkowitéj emerytury. Roku 1842 towarzystwo naukowe krakowskie, w uznaniu jego zasług, wezwało go do grona swoich członków korespondentów.
 W ciągu pracowitego żywota swego ś. p. Piwarski wykonał wiele bardzo dzieł znakomitych i pomniejszych, których szczegółowe wymienienie i ocenienie zostawiamy znawcom specyalnym. Nieprzeliczone mnóstwo rysunków i kompozycyj ołówkiem, kredą, piórem, sepią, tuszem, akwarellą i gwaszem, któremi to sposobami obrabiał każdy niemal rodzaj rysunku, a mianowicie: portrety, sceny i typy ludowe, krajobrazy, architekturę i perspektywę, świadczy o żelaznéj pracy i wszechstronném wykształceniu nieodżałowanego artysty naszego. Malował każe olejno i rytował na miedzi; lecz największe podobno zasługi położył dla litografii krajowéj, którą on jeden z piérwszych u nas upowszechniał i doskonalił, niezrażony przeciwnościami, chociaż, dla braku zdolnych drukarzy, nieraz po kilka razy prace swe przerabiać był zmuszony. Niektóre z dzieł jego we wszystkich tych rodzajach wyliczamy, o ile zdołaliśmy o nich zasięgnąć wiadomości.