Strona:Ludwik Stanisław Liciński - Z pamiętnika włóczęgi.djvu/127

dze za sprzedanego wieprzka. Niech żyje wolność!...
 — Nie ruchaj się, nie ruchaj, przybłędo, ino oddaj, co masz, bo teraz sprawiedliwość nastała.
 — Wódki mi dajcie, bo mam ogień w bebechach. A ty, ścierwo, siadaj i pij ze mną, a jakeś to sam mnie uczył, nie wstydaj się mnie teraz... Jak równość, to równość...
 — Alleluja! a widzicie: mówiłem wam, że ludzie wolności niosą wam niewolę... A kysz, a kysz! Do spowiedzi dziesięciny znosić, jaśnie dziedzica słuchać... W imię Ojca i Syna... A pamiętaj tam, Grzegorzu, sprzedać krowinę i przynieść resztę za pogrzeb.
 — Alleluja! precz z ludźmi wolności...
 — Niech żyje wolność!
 — Widłami! widłami go, kumie!
 Czarne koszlawe mary... Nóż i krew im na imię... Wyszpiegowały wolność i chcą ją okraść zaraz, tak jak opasłe mnichy okradły Chrystusa...
 — Niech żyje Chrystus!
 — Niech żyje wolność!
 Dwa stada rabusiów... Mnichy i złodzieje...